Sevgi neydi?

O... Dışardan masum ve iyi gözüken o. Önce baktı bana.Gözlerinin ışığı yolumu aydınlattı. Sonra ufak bir tebessüm, o muhteşem gülüş yüzümü güldürdü. Yaklaştı o bana, ben de ona. Yaklaştıkça gördüm içindeki kötülüğü. Yaklaştı o bana, ben uzaklaştım... Gözlerinin ışığı söndü, ben yolun ortasında kaldım. Tebessümün yerini kinli bir yüz aldı, ben suratımı astım. O güldü.

O... İçerisinde beş para etmez olan o. Neden baktı bana? Neden güldü, neden yaklaştı? Bir gece ansızın uyandırdı o beni. Nefessiz kaldım. O, nefes aldı. Ben ölüyordum, o diriliyordu. Sıkıntısı öyle büyüttü ki beni, öyle büyüdüm ki ben, ne bu dünyaya sığabilirdim ne de öbür dünyaya. Sıkıldım ben, o köşede oturup izledi sıkılmamı. Benim güçsüzlüğümdü onu güçlü kılan.

Ve bir gün yaklaştı o bana, ben uzaklaşamadım. Teslim oldum ona, sıkıntıya. O gün ben o oldum, o ben oldu. O olmakta güzeldi. Güçlenmiştim sanki. Sanki...
Ben öldüm o gün. Ben öldüm, o dirildi. Ben ölüler ülkesindeydim, O yerleşti bu dünyaya. Ben, o oldum. O, ben oldu. Birleştik, biz olduk, biz oldum. Ben... O... Biz... Ben, ben oldum. Ben, o oldum. Ben, biz oldum. Bir sen, olamadım ben.
Bir sen, olamadım ben. Bir ben, olamadın sen. Bir biz, olamadık biz. Neden? Sevgi neydi? O, kimdi? Sen, sevdin mi beni? O, sevdi. O, kimdi? Sevgi emekti.