Sevgide dokunmak önemlidir

Bazen ayrılıklar olur hayatımızda, kaybederiz en yakınımızdaki insanı. Sonra dokunmak isteriz, ama yapamayız. Çünkü öbür dünyaya göçüp gitmiştir. Resimlerle, eğer video kaydını yapmışsak, hem görerek, hem de duyarak hissetmeye çalışırız, bizden ayrılan sevdiğimizi, ama temas ettiğimiz zaman ki zevki alamayız. Kokusu kalır belki de belleğimizde, ama o da bir müddet sonra kaybolur. Korkarız kaybetmekden.

Dokunmak önemlidir. Bir gül resmi, bize çok anlam ifade eder, hoşumuza gider. Ama gülü elimize aldığımız zaman ki zevki asla tadamayız, resimlerle.

Dokunmak hissetmekdir. İnsanlar birbirlerini tanımak için neden flört ederler, çıkarlar. Çünkü yanyana gezerler, el ele tutuşurlar. Dokundukça birbirlerini daha iyi tanırlar. Elektrik de almışlarsa, ileriye dönük kararlar alırlar. Yaşamadan, temas etmeden, hissetmeden hiçbir şey öğrenilmiyor.

Bence dokunmadan sevgi olmaz. “Uzaklıklar sevgiyi öldürür” derler. Sanal sevgili lafına da inanmak zor. Sevgi temas demektir. Dokunmayı, sevmeyi bilmiyorsak, sevmesini de bilmiyoruz demektir.

Bazen “seni seviyorum lafı” ile sevgimizi hissettirmek lafı sadece sözde kalırsa basit olur. Bir de seni seviyorum dedikden sonra koşarak sevdiğimizin koluna atladığımızı düşünün. Arada ne kadar fark değil mi?

Birini sevmek için ille de ona çiçek almak, onun da sizi sahildeki çiçekçilere şikayet etmesi de gerekmez. Sevmek el ele aynı yolda, mutluluk içinde yürüyebilmekdir. Çiçekler bahanedir.

Dokunmak ve de dokunarak oluşan sevgiye önem vermek gerekir. Zamanı geldiğinde elimizde hiçbir şey kalmaz ama sevgi kalabilir. İnanın sevgi, paylaşıldıkça, dokundukça, hissettikçe daha da artıyor, olgunlaşıyor. Ailemize, kız, erkek arkadaşlarımıza ve seçtiğimiz tüm dostlarımıza sevgimizi göstermemiz, korkmadan bunu ifade etmemiz gerekiyor.

Dokunmak, hissetmek, sevgiyi paylaşmak güzeldir. Paylaştıkça artar sevgi. Ama bu da emek gerektirir. Sevgi bir köşede durup senin gelmeni beklemez, bazen onu bulman gerekebilir.

Bir alo, bir cep mesajı, ne de devamlı yanımızda taşıdığımız resim, el ele gezmenin yerini alamaz.

Dokunmadıkdan sonra, bütün yaşadıklarımız hayaldir aslında. Etrafımızdakilere dokunmamız, hisetmemiz, etrafımızı sevdiklerimizle doldurmamız gerekiyor. Elleriniz uzatın, ve tutun. Herşey temas edeceğiniz, hissedeceğiniz yakınlıkta. İstersek tüm uzakları yakın edebiliriz. Zor değil. Önce dokunmamız gerekiyor.