Sevgili Öz, Öz..

Prof. Dr. Mehmet Öz..'ü sevdiğimi önceki yazılarımdan birinde bahsetmiştim.. Mizah kültürümü geliştiriyor demiştim televizyon haberlerindeki sağlıklı yaşam ile ilgili önerilerinden dolayı..
Bir okurumdan aldığım yorumundaki yaklaşımı de güzeldi.."geçen gün ben de izledim haberlerin birinde.."sabah işe giderken otobüs veya minibüslerde dudak jimnastiği için, şişe mantarını ağzınıza tıkayacaksınız"diye...

Bu sabah sinirli anımda, Prof. Dr. Mehmet Öz aklıma geldi ve kendi kendime seyir halindeki aracımda gülmeye başladım...
Neden mi?

Önce neden sinirli olduğumu anlatiyim..
Sabah, kumaş piyasasında işim için Eminönü'ne çıkmıştım..Dönüşümde.. Sevgili Öz abimin beslenme önerileri için Mısır Çarşısı'ndan söylemesi ayıp, kuruyemiş almak için üç-beş dakikalığına park yasağı olan bir yere aracımı park etmişim.. Bana denk gelmiş işte sabahın o erken saatinde... Aracımı belediye zabıtaları tarafından çekmişler..

Çekilen park alanına gittiğimde zavallı bir far'ı önceden kırılmış garibim kurtarılması için beni bekliyor..
Görevliler.."bu boynu bükük, minyatür araçcığı çekerken hiç mi vicdanınız sızlamadı, bak nasıl bakıyor kurtarılmak için.."... Espriyle yaklaştığım için trafik cezasını faturalamayıp, sadece çekim faturasını ödettiler...

Baybaylarla çıktık mağazamın yoluna.. Yolda hem araç kullanıyorum, hem de almış olduğum kuruyemişlerden atıştırıyorum.. Atıştırıyorum dedim ama doldurmuşum ağzımı..

Aklıma sevgili Öz abim için yazdığım blogumu yorumlayan yorumcumun yazısı geldi.."sabah işe giderken, ağzınıza şişe mantarı tıkayacaksınız" diye...eee ben de işime gidiyorum.. üstelik sevgili Öz'ümün önerdiği kuruyemişleri alıp, ağzıma mantar yerine, kuruyemişleri doldurarak..üstelik aracı çekilip, ceza ödemiş biri olarak..:))

O an, aracımın çekilmesi ve dolayısıyla, ödediğim faturanın gerginliğimin yerine, sabah mizah duygularıma bıraktı sevgili prof. Dr Mehmet Öz'ü aklıma getirerek..

Daha önceki blogumda, sevgili Öz hakkında, televizyonlardaki önerilerinden dolayı mizah dünyamı geliştiriyor demiştim..
Adam, sevimli, sempatik ve anlatımında komedi işleyişi var be kardeşim..Nasıl depreşmesin mizah kültürlerim onu aklıma getirdiğimde..?

Gülmeye..
En azından tebesümlere ihtiyacımız var her birimizin..

Bence, hayatın küçük ayrıntılarından kesitler alarak, hayatımıza renk katmalıyız diye düşünüyorum..
Her olay'ın, her durumun, mizah yönünü algılayıp, vucüdümüzü beslememiz gerekiyor, ..her öyün yediğimiz yemeklerle kendimizi beslediğimiz gibi..(kuru yemişler dahil:) )

Sevgiler herkese..