Sevginin GDO'su

Azıcık da olsa nankör olmamalı insan. Sevebilmeli az veya çok. Ya da kısmen. Tanımalı ve anlamalı etrafı. Sevsin yeter ki, sevginin tohumu sönmesin hiç! Zorla veya vicdansızca gözüne sokmadan sevmeli insan. Gök kubbenin özgür efendileri olan kuşlar gibi özgürce… Bazen sevmek için duygusuz olmalı, yürekli olmak için de vicdansız… Ve aynı zamanda gözyaşının tuzlu tadını yok etmek için, kapalı bir hafta sonu gününde,  o bulutların altına girip ıslanabilecek kadar cesaretli… Sevebilmek için karşısına insanları alıp çiğneye bilmeli yani… Acımasız da olmalı bir nevi işte. Gözü kara olmalı, sevgisini sulamak için en azından birini sevmeli. Tamam, körü körüne değil, ondan ayrılamayacak derece de değil, ne demişti şair;

"GDO"lu Kalp

“Bağlanmayacaksın bir şeye, öyle körü körüne.
“O olmazsa yaşayamam.” demeyeceksin.
Demeyeceksin işte.
Yaşarsın çünkü.
Öyle beylik laflar etmeye gerek yok ki.
Çok sevmeyeceksin mesela. O daha az severse kırılırsın.”

Ne de güzel söylemiş Can. Ölmeyeceksin onun için ama öldüreceksin belki de. Yaşayamayacaksın belki ama yaşayacak o sensiz. Diz çökeceksin belki yağmurlu bir gün, ona sadece sevdiğini gösterebilmek için. Oysa lüzumsuzluğun ne alemi var? Sen suladın mı sevgini de, milletin tohumunu sulamak kaldı sana. Sevmeyeceksin! Seveceksen;

bir kuş kadar özgür,

aracı ol,

sevilen ol önce,

gerçek ol, kendin ol,

"GDO" içermeyen Kalp

sonra düşünürüz beylik lafları!

Ne sevenler vardır şu dünya da, ne ölenler sevdikleri için. Ne çok kalplerinin birbiri için çarptığını ileri süren insan vardır. O olmazsa yaşamam deyip, bir gözyaşı dahi dökmeyen. Sahi mi bunlar? Ben mi sahteyim yoksa? Sevebilmeyi mi istiyor bunlar, yoksa ben mi aşkı beklemekle hata ediyorum? Kalplerimizin çarptığını ileri sürmek için beklemiyorum ben aslında, ruhlarımızın, bedenlerimizin ve evet; kalplerimizin!  Sahici olun biraz! Sevginin de GDO’sunu çıkartmayın…