Sevgisizlik

Şimdi size bir kadın anlatacağım. Genç yaşta evlenmiş , yıpranmış , itilip kakılmış istenmemiş. Sonra hayalleri yıkılmış bir sekilde, gidecek yeri yokmuscasina kösesine sinmis.

Her seyin basi sevgi saygi der annem, bunun maddi ve manevi karsılıgı olduğunu bu kara güne kadar bilmezdim. İnsanın morale ve sevgiye ihtiyacı olduğunu herseyimi kaybedince anladim. Sıkıntı ve stresin mideme, saframa kötü etki ettiğini gecelerce hastanelerde caresizce acılarımın dinmesini beklerken öğrendim. Geçmedi, geçmiyor, geçmeyecekte çünkü yolun sonuna geldi o kadın.

Bir insani sevmek cok mu zordu da yalnız  bırakıldı o kadın. Uykuları çalındı , kimseyle konuşmaz oldu. Kendisini hayata bağladığını düşündüğü çocuklara bile tepki vermez oldu , önce iştahı gitti sonra o acılar geldi. Her sevgisizlik her yıkım onu bugün eline aldığı tahlil sonucunda ki ikinci evre kansere taşıdı. Artık iş işten geçti. Olan oldu. Hani hayat kisa , ölüm var kimseyi kırmayın üzmeyin diyorlar ya siz devam edin böyle yapmaya bir gün böyle yarim birakildigimiz icin göçüp gittiğimizde kıymetimiz bilinecek. Söylenecek çok sözüm olsa da artık hepsi boş ve hükümsüz..