Seviyorum diyemedim!

Onunla lise yıllarında tanışmıştık, sınıfımızın en güzel kızlarından sayılırdı!
Ondan çok hoşlanıyordum ama bir türlü açılamıyordum.
Ya reddedilirsem korkum ağır basıyordu çünkü!
Hiç kimseyi sevememiştim onun yüzünden!
Başkalarıyla merhabalaştığında bile onu kıskanmadan edemiyordum!
Mutlaka bir şeyler yapmalı, dikkatini çekmeliydim!
Ama nasıl?
Öyle ya, yakışıklılığım yeterli olmadığına göre!

Sınıfın en çalışkanı olmalıydım, belki etrafımda pervane olan kızlar arasında o da yerini alabilirdi!!

Öyle de oldu zaten, ama benim için çok kolay geçmedi koskoca bir yıl!

Aylarca masa başında gece gündüz kitaplarla boğuştum durdum!

Ama değmişti, nihayet hayatımın en mutlu günlerini yaşıyordum!

Çünkü o hep yanıbaşımdaydı ve gitmesini de hiç istemiyordum!

Ancak zaman su gibi akıp geçmiş ve yaz tatili dönemine girmiştik!

Peki yapacaktım ben koskoca üç ay boyunca?

Onu görmesem asla yaşayamazdım!.

Şiir şiir, ağıt ağıt biriktirmiştim onu içimde! Aklımı yüreğimi onunla doldurmuştum!

Bir kez olsun gözlerinin içine bakarak seni seviyorum demek istiyordum!

Onun sadece sınıf arkadaşım değil, sevdalısı olduğumu bilmesini istiyordum

Yoksa nereden bilecekti o birkaç aylık hasretin benim için aslında asırlara bedel olacağını!

Sahil kenarında ucuz şaraplar içip naraları atacağımı!.

Martılara simit atmak karşılığında onlara içimdeki acıyı anlatacağımı!

Bugün keşkelerle yaşamaktansa keşke ona sevdiğimi söyleseydim!

Hiç değilse aklımda olduğunun yarısı kadar da olsa onun aklında kalırdım!

Çünkü yarın ne olacağı belli değildi!

Giderken canımın yarısını da yanında götüreceğini o günden anlamam mümkün değildi!

Ama her şeye rağmen o bir gün dönecek diye bekliyorum!

Çünkü kendime o artık bu şehirden gitti diyemiyorum!