Şiddet ve çöl kültürü içinde demokrasi

Dünya ülkeleri nefesini tutmuş Ortadoğu ve Kuzey Afrika’da meydana gelen halk gösterilerini ve isyanını izliyor. 

Tüm dikkatler Libya üzerine yoğunlaşmış durumda. 

Libya’nın nüfusuna göre yüzölçümü geniş. Toplam nüfus 6 milyon civarında. Başkent Trablus’un nüfusu 700 bine bile varmıyor. Şehirler birbirine uzak. Halkın bir araya geleceği ve yoğun kalabalık oluşturacağı geniş meydanı yok. Zaten kalabalığın toplanması zor. Çünkü göstericiler aleyhine mesafeler uzak. 

42 yıldır ülkesini aralıksız yöneten Libya lideri 22 şubat günü yaptığı konuşmada, “kanımın son damlasına kadar muhalif gruplarla savaşacağım” mesajını verdi. Ayrıca taraftarlarına “savaş” talimatını iletmiş oldu. 

1989 Çin’de Tianonmen Meydanında yapılan gösteriye atıfta bulunan Kaddafi, iktidarda kalmak pahasına güç kullanmak gerektiğini söylediği yazılıyor. 

Libya lideri Kaddafi’nin karakteri de farklı. İnatçı ve aykırı. Çağımızda bu kadar uzun süre yönetimi elinde tutabilmiş lider yok. 

Çatışmalar saldırılar devam ediyor. Silahlı paralı askerler isyanı bastırmak üzere gösterici avında. Öldürülen kişi sayısı hakkında çelişkili haberler veriliyor. 

Amerika ve Birleşmiş Milletler Kaddafi’nin kendi vatandaşına karşı silahlı güç kullanmasını kınadılar. 

Fransa Devlet Başkanı AB’nin Libya’ya karşı ekonomik ve ticari bağlarını keserek yaptırım uygulamasının gereğini belirterek uluslar arası toplumun insan haklarına karşı ağır şiddete karşı sessiz kalamayacağını söyledi. 

Dış basında Libya ile ilgili haberlerin altına okuyucu yorumları oldukça yoğun. Bunlar kamuoyu sayılıyor ve hükümetler bu görüşleri dikkate alıyor. Örneğin Amerika Devlet Başkanı Obama’nın olaya sessiz kalması yorumlarda çokça eleştirildikten sonra, Obama sert olmayan ortalarda bir açıklama yapmak zorunda kaldı. 

İlginç yorumlardan bazıları şöyle; 

“Amerika’da servetin tümüne yakınını elinde tutan % 1, ve %70 yoksulluk içinde. Bu da Batı demokrasisi” 

“Kaddafi, göz yaşartıcı gazları, halka karşı kullandığı silahları ve uçakları nereden elde etti?” 

“İngiltere başbakanı Kaddafi rejimine silah satmayı savunmadı mı? Şimdi silah kullanmasını niçin suçluyorlar? Kaddafi vitrinde sergilemek için silahları satın almadı.Tıpkı ayakkabının vitrinde sergilemek için alınmayacağı gibi.” 

“Batı, önce kendi davranışına baksın. Blair iş anlaşmalarını yaparken Kaddafi’nin elini sıkıyor, kulaktan kulağa gülüyordu. 

“Silvio Berlilusconi onunla çok rahat pozlar verirken Kaddafi’nin elini öpüyordu.” 

“Sarkozy Elysee Sarayı’nın yanına çadır kurdurmadı mı? Nasıl canciğerdiniz. Şimdi gözyaşları döküyorsunuz. Ayıp.” 

“Şiddet ve çöl kültürünün hüküm sürdüğü Ortadoğu ve Afrika'da demokrasi mümkün görünmüyor.” 

“Libya halkı özgürlüğü hak ediyor. Kaddafi ölüm ya da kalmak olan iki yoldan birini seçecek” 

“Bu adamın aklı başında değil, çılgın. 

Asansör son kata çıkmıyor,  

Lambalar açık, evde kimse yok.” Hüseyin Seyfi