Şiddet ve okul

Kimileri buna deney kimileri hikaye der.Ama benim için önemli olan yazı türü değil verdiği mesajdır. Farklı yaklaşım tarzları olsa da, ben Şiddet ve okul başlığını kullandım.Az da olsa dikkatleri bu yöne çekmek için. Hikâye, bize çok karmaşık görünmekle beraber her zaman yaşadığımız olayların bir özetiydi sanki. Bu yüzden sizlerle paylaşmak istedim:

Bir kafese beş maymun koyarlar. Ortaya bir merdiven ve tepesine de iple bağlı bir salkım muz asarlar. Her bir maymun merdivene çıkıp muza ulaşmak istediğinde dışarıdan üzerine soğuk su sıkarlar

Her maymun aynı denemeye giriştiğinde buz gibi soğuk su ile ıslatılır. Bütün maymunlar bu denemeler sonunda ıslanmayı tecrübe etmiş olurlar. Bir süre sonra muzlara hareketlenen maymunlar diğerleri tarafından engellenmeye başlanır.

Suyu kapatıp maymunlardan biri dışarı alınıp yerine yeni bir maymun konur. Yeni maymunun ilk yaptığı iş muzlara ulaşmak için merdivene tırmanmak olur. Fakat diğer dört maymun buna izin vermez ve yeni maymunu döverler.

Daha sonra ıslanmış maymunlardan biri daha kafesten alınır ve yerine yeni bir maymun konur. Ve merdivene ilk yaptığı atakta dayak yer. Bu ikinci yeni maymunu en şiddetli ve istekli döven ilk yeni maymundur.

Islak maymunlardan üçüncüsü de değiştirilir. Üçüncü yeni gelen maymunda ilk atağında cezalandırılır. İlk gelen iki maymunun yeni geleni niye dövdükleri konusunda bir fikirleri yoktur ama dövmektedirler.

Son olarak da kafesteki ıslanan son maymun olan dördüncü ve beşinci de değiştirilir. Tepelerinde bir salkım muz asılı olduğu halde artık hiçbir maymun merdivene yaklaşıp muzları almak için hamle yapamamaktadır.

NEDEN mi? Çünkü ; burada işler böyle gelmiş ve böyle gitmektedir.işte bu nokta; organizasyonel negatif öğrenme , şartlanmanın başladığı yerdir ve insanoğlu için de tüm bunlar aynen geçerlidir.

Sonuç olarak, eğitim ve öğretimin amacı bireyleri yaşama hazırlamaktır.Bu bireylerin özgür düşünen, kendisi ve çevresi ile barışık, atılımcı, sorgulayıcı, sorunlara çözüm yolları bulan kişiler olmaları istenir. Ancak biz onları yarış atı gibi koşturdukça koşturuyoruz. Koşamayanları zorluyor. Bazen şiddetin her nevini uyguluyoruz. Çünkü kendimizi bu konuda zorunlu hissediyoruz. Başarıları başarımız oluyor.Başarısızlıkları da. Anne-baba, öğretmen, okul müdürü… Hepimiz bu döngünün içindeyiz. Sonra ne oluyor. Evlatlarımız, öğrencilerimiz can parelerimiz bu baskıya şiddete dayanamıyor. Bir anda ne yaptığını da bilemeden kendini sokaklarda okul bahçesinin dışında; anne kucağının olmadığı mekanlarda buluyor. Karşımıza yankesici, balici, kapkaççı hatta sorgulayamadığı için bir illegal yapının elemanı olarak çıkıyor.

Çözüm şiddetin olmadığı okul koridorlarında, duvar ve çitlerden arındırılmış okul bahçelerinde. Çözüm sopalara şefkat ve sevgi yazıp öğrencilerime ”Şefkat! ve Sevgi! İle yaklaşıyorum” diyen zihniyetin değişiminde.Yani Çocuk Dostu okul’da