Şiire bulansın dilin !

Memet, bir düş görmüş geçenlerde; usta diyor, göğün mavisine tutunmuşum, salınıyorum, alabildiğine çocuğum. ellerimde acımıyor, sanırsın kanat kanat uçuyorum. Şiir gibi usta. Bir kitap var elimde, uykunun az evvelinde, şiir kitabı. Okuyorum, konuşuyorum. Anlatıyor dinliyorum, şiir beni anlıyor usta. Anamı özledim diyorum, yirmi yıl evvelinden anamın "karanfilim" diyen sesini getiriyor şak diye önüme. şiir bana ağla diyor, ağlıyorum. Şiir bana coş diyor, coşuyor çağlıyorum. Şiirle söyleşimiz uykudan az evvel, hani ben rüyaya dalmadan, aramızda kitaptan bir iletişim aracı var sadece, ne güzel iletiler oluşturuyoruz. Şiirle söyleşiyoruz.

Şiir:- Özlemini çektiğin ne var Memet? diyor bana

Memet:- Anam var, yirmi evvelinden, ayrı düştüğümüz. diyorum.

Şiir:- Hani şu "cevapsız mektuplar"ın adresi mi? mezarına karanfiller diktiğin, leylakları gölge kıldığın mı memet ? diyor.

Memet:- evet. diyorum. Bir bakıyorum, leylakları , karanfilleri, anamın kokusunu getirmiş şiir bana, ağlasam mı? gülsem mi? bilemiyorum usta.

Şiir:- Gelecekten haber veremem Memet. Ama geleceğe dair umutlar verir, yanına da coşkular eklerim sana, diyor.

Memet:- nasıl? dememe kalmadan, içime bir çoşku, bir cesaret, bir güzel dünya doluşuyor usta, sanıyorum yüreğim fışkıracak, yaşamak güzel diyorum birden. Heyhaat! Çağlasam mı? Sabretsem mi ? bilemiyorum usta.

Şiir:- Şairlerle konuş, şairleri dinle. Ama şimdi uyu. dedi bana.

Memet:- Sabah olsun şairlerle konuşacağım, sabah olsun şairleri dinleyeceğim dedim. Uyudum sonra Usta. Ve bir düş gördüm ardından, Dedim ya; Göğün mavisine tutunmuşum düşümde. Hele sabah olsun "Milliyet bloğa" uğrayacam, orada çok şair varmış konuşacak, sözü dinlenecek.

Şairsen: Güzel insansın ! farketsen de, etmesen de . Farketseler de etmeseler de.

Şiir; anlayışıyla gelir ki, üstüne üstüne adamın. Anlaşılmanın hazzını yaşatır adama. Hani bir uçurum kenarından, her defasında baktığın aynı manzaradırda, her defasında bakarken yaşadığın, "muhabbet" başlığının altı aynı hissiyatla dolu değildir. İş bu halde, şiir aynı şiirdirde, her okuyanına bıraktığı tat aynı değildir.

"Laf çoktur, lakin çok lafın gereği yoktur" şiirde.

şiir tadında kalınız!