Sisli Havanın Gizlediği Kurt

Para gücünün beyinlerin üstünde bir güç olduğu aşikâr. Para gücü derken piyasayı denetimi altına alan güçlerden bahsediyoruz. Bu gücün var olan hiçbir güce boyun eğmediği her güce bir şekilde boyun eğdirdiği her türlü araçları kontrol altına aldığını varsayalım. Dünyada böyle bir güç var mı? Şüphesiz…

İstediği soruları sorduran, istediği cevapları verdiren, istediği ortamı hazırlayan, gayri doğal yasalarla hemen her şeye bir açıklama uyduran, aslında kendine de güçlü bir taraftar kitlesi bulan, yapay insanlığın yapaylık kusurundan faydalanan bunu kullanan bir akıl. Dünyada renkler, milliyetler, ırklar, meslekler halen bir ayrıştırma, çatıştırma aracıdır. Beyazlarla siyahlar arasındaki problemler bakımından bu sorun şu yüzyılda bile problem olmaktadır. En bariz örneği birkaç gün önce Amerika’da sokak ortasında bir polisin sokak ortasında bir siyahı boğarak öldürmesi Amerika’nın veya İngiltere’nin karıştırmak istediği bir ülkede olsaydı,  o ülkede iç savaş ortamı doğması işten bile değildi. Hatırlayın Ortadoğu’da rejim değişiklikleri bu türden olaylardan sonra başlamış, "Arap Baharı" yalanıyla başlayan "Arap ve Kuzey Afrika" coğrafyasında ya rejimleri değiştirmişler, ya da ortalığı kan gölüne çevirmişlerdi. Söz konusu olay böyle bir zamanda ülkelere demokrasi ve insan hakları getiren ABD; "ayranı yok içmeye", "tencere dibin kara", misali dünyaya hala düzen sağlayabiliyorlar. Bunu nasıl yapabiliyorlar; sahip oldukları maddi güç sayesinde.  Bu maddi güç nasıl oluşuyor? Silah gücüyle.

Bilindiği gibi her ülke altın karşılığı para basar, buna birkaç ülke dâhil değil. Bu ülkelerin başında ABD geliyor. Kâğıt, mürekkep,  baskı makinesi, elektrik, çalışacak insan. Kitap büyüklüğünde dolar basmak demek beş adet yüzlük dolara tekabül etse yüz yapraklık bir kitap değerinde basım, elli bin dolar demek. Kalıp hazır, seri numaraları ikiz, üçüz olsa ne fark eder, hepsi başka ülkelere gidecek. Alt tarafı kâğıt. Kâğıdın aldığı gücün hükmettiği her şeye hükmedebiliyorlar. Düzen parayla döndüğüne göre, düzenin motorunu bu para çalıştırıyor. Anneyi babadan ayıran, kardeşi kardeşe düşman eden, anayı kızdan ayıran hemen her şeyi satın alabilen parayı kontrol eden güç, dünyayı bir şekilde elinde tuttuğu gibi, birilerine her şekilde krallık imkânı tanıyor.

İnsanların bakmayın atıp tuttuğuna herkes kazananın yanında olmayı, daha fazla pay alacağı düşüncesiyle mutlu olduğundan diğerlerinin kendileriyle aynı konumda olmasını hem istemiyor hem de kendi ayrıcalığı giden insan sıradan insana dönüşmek istemiyor.

Esasında insan; doğduğu yeri, annesini, babasını, rengini, cinsiyetini, ülkesini seçme şansına sahip değildir. Hatta dinini bile seçtiği konusunda kesinlik iddia edemez. Öyle olmasına rağmen herkes kendi konumunu sürekli üst olarak görülen mertebeye taşımaya gayret ediyor ki bu uğurda diğerlerini harcamaktan, yok saymaktan çekinmeyen son derece bencil bir duyguyla hareket ettiğinin bilincinde bile değil. Bu küresel ölçekte sözde milletler arasında cereyan ederken, şehirlerde, köylülerle şehirliler arasında, dağ köyü-sahil köyü arasında hatta kardeşler arasında devam ediyor. İnsanların yaşantı şekli kesinlikle çatışma düzenine göre ayarlandığından bir araya gelmeleri, birbirlerini dinlemelerini imkânsız hale getiriyor.

Mevcut düzen çatışmadan beslendiğinden, çatışmaları körükledikçe körüklüyor ki barış, anlayış gerçekte büyük şeytanın kimliğin ortaya çıkarmayacak bir puslu ortam sağlıyor ve bunu bilinçsizce ülke, bölge, cinsiyet, meslek fark etmeksizin biz insanlar bilinçsizce ve şiddetle arzuluyoruz.