Siz bu kriz’tal kasabayı çok iyi tanıyorsunuz!

Biri anlattı.

Ya da bir yerde okudum.

Her neyse, konu önemli, öyleyse paylaşılmalı.

Ekonomi paranın dolaşması mıdır?

Dokunulduğunda, kalbi bırakın iskemlenin bile nasırlaşması mıdır?

Belki sohbetin koyulaştığı masanın saydamlaşması, belki insana bu âlemin neresinde olduğunun hatırlatılmasıdır?

Anlatılan ya da okunan şu:

***

Krizden payını almış bir tatil kasabası düşünelim.

Bütün esnafın kurtulmayı bir yana bırakın, artık krizle yaşamayı çoktan keşfettiği bir yer.

Bu kasabaya bir turistin geldiğini düşünün.

Otele gittiğini.

Otelin konuk kabul yerine gelerek bankoya yüz dolar atıp, bir oda istediğini.

Tam da böyle olmuş.

Ekonomik hareket başlamış.

‘Birazdan gelip otele giriş yapacağım’ demiş, ama sonra kararını değiştirerek, odalara bir göz atmak istediğini belirtmiş.

Yüz dolar halen bankodaymış.

Turist odasına doğru merdivenleri tırmanırken, otelci yüz doları alıp borcunu kapatmak için kasaba koşturmuş.

Kasap etleri aldığı toptancısına…

Toptancı kredi ile iş gören hayat ‘dolu’ kadına.

Hayat kadını ise malum işi bitirdiği otele yollanmış, ‘al’ demiş, ‘başımın etini yediğin paran’, yüzlüğü bankoya fırlatmış.

Otelci parayı tam alıp cebine atacakmış ki, turist hoşnutsuz olduğunu belli eden bir suratla konuk kabul yerine gelmiş; odayı beğenmediğini ifade ederek, parasını bankodan alıp, gitmiş.

***

Sonuç mu?

Kimsenin kimseye borcu kalmamış.

Kimsenin kimseden kazandığı da olmamış.

Ortada olan, ama aslında olmayan para, var olan borçları yok etmeye yettiği gibi, dakikalarla sınırlı olsa da bir ekonomik devinim yaratmış.

Kasaba biraz olsun rahatlamış.

***

Siz bu kasabayı çok iyi tanıyorsunuz!