Siz de bakın

Kısaltılmış hayatlar yaşıyoruz dört duvar arasında... Ne kadar yakıştırıyorsa kendimize o kadar çekiyoruz bu hayatı. Aslında sorulması gereken, başlanması gereken ve yanıtlanması gereken soru şu "Biz mi hayatı yaşıyoruz yoksa hayat mı bizi?"

Uzaktan baktığımızda basit diye nitelendirdiğimiz hayatların içinde ne kadar mutlu insanlar. Hep bir yerelere koşuyoruz çünkü hep yetişmemiz gereken bir yerler var. Son bir yılınıza bakın acaba kaç sabaha bu gece gerçekten dinlenmişim diye uyandınız? Her sabah yeni bir mutsuzluğa başlar gibi başlıyoruz hayatlara. Bitirmek zorunda olduğumuz için başlamamız gereken bir yaşamamız var.

Amaçlarımız var! Ama ne büyük amaçlar! O kadar aşılıyoruz ki çocuklarımızın içlerine hırs dou oluyorlar. O kadar da güzel kalıplar bulmuşuz ki üzerlerine zorunluluklarını amaçları, hayallari gibi yutturuyoruz onlara. Hangimiz çocukken OKS birincisi olarak hayal eder ki kendini? Hayal etmelerini istiyoruz çünkü başarılı olmaları gerekiyor. Kendi ömrümüzü yeteri kadar törpüleyip kısalttığımız yetmiyormuş gibi onların ömürlerini de kısaltıyoruz. Daha rahat ama daha kısa yaşıyoruz.

Kısa hayatlarımızda nelere dikkat ediyoruz, nelere hiç bakmadan geçiyoruz acaba hiç sokağınıza girerken baktınız mı nasıl görünüyor? Yok ama pardon siz önemli bir insansınız ve hızlı olmanız lazım yetişmeniz gereken yerler var. Ne demek sokağa dışardan bakmak sizin evinizin camında dışarıya bakmaya bile vaktiniz yok. Hiç kokladınız mı son zamanlarda havayı? Hala eskisi gibi mi kokuyor? Hala size huzur veriyor mu hayat? Hala zevk alıyor musunuz yaşamaktan? Acaba yaşam size hala zevk veriyor mu?

Ne kadar saçmalıyorum değil mi? Olur mu öyle şey hiç olur mu? Ne demekmiş hayatın bizi yaşaması yaşıyoruz ya işte hayatlarımızı. Herhalde çalışacağız, herhalde okuyacağız yoksa nasıl geçiniriz? Bu devran nasıl döner? Kim geçindirir evi?

İtiraf edin işte siz de haykırın zorunda olmasanız hanginiz bu kadar çaba sarf eder?Hangimizin içinde gelmiyor şu an çıkıp dolaşmak, gezmek, hayatı doldura doldura yaşamak... Siz de haklısınız yaşamak için hayatlarımızı esir veriyoruz.

Hayatla olan yüzleşmemizi her gün erteliyoruz? Asıl yaşamak için geç kalıyoruz?BUGÜN DE BİR GÜN GEÇ KALMIŞ SAYILMAZ MISINIZ?