Siz Kimsiniz?

Altı yaşındaydım, köyden şehre göçtük. Ev sahibimizin de İsmail adında benim yaşlarda oğlu vardı. Okula birlikte başladık. On yıl aynı evde, aynı mahalle ve sokakta, aynı komşularla oturduk.Çocuklar kavga etmeden durur mu? En sık İsmail’le kavga eder, yine barışırdık. Biz kavga ede barışa, birbirimizin partneri olmuştuk. O’nun kavgasına ben, benim kavgama O destek verirdi. Bazen de, ikimiz bir dalardık kavgaya. İsmail her kavgamızdan sonra bana, “Hain Çerkeeeez!“ diye bağırarak öfkesini alırdı.

Neden “ Hain “ olduğumu, O’na hiç sormadım. Çünkü, hemen ertesi günü hiçbir şey olmamış gibi barışıyorduk. Lise sonlarda farkına vardım “Hainliğimin.” O ise, ilk evlerine kiracı olduğumuz günden beri biliyormuş! Aslında İsmail’in bir şey bildiği yoktu. O, kulaktan duyduğu Çerkez Etem’in hainliğinden (!!!) bu sözü bana yakıştırıyordu.

Bugün İsmail, benim kırkbeş yıllık kardeşimden yakın arkadaşım.

Nerden çıktı bu ayrıntı? diye sorabilirsiniz. Anlatayım; Geçtiğimiz günlerde Manisa – Selendi’de meydana gelen Roman (Çingene) kardeşlerimizin taşla –sopayla yerlerinden yurtlarından edilmesini Tv’den izlerken kahroldum… Nasıl olur? Nasıl olur? Nasıl Oluuuur!!! Ona Kürt, buna Roman, şuna Gürcü, ötekine Laz, berikine Rum, Çerkez, Arap… diyerek, nasıl insanları yerinden yurdundan edersiniz? Sizin, cebir ve şiddetle insanları yerinden yurdundan etmeye ne hakkınız var? Siz kimsiniz..?

Korktum, inanın çok korktum...Dehşete düştüm…Rüyalarıma girdi….Sıra bana da gelecek endişesine düştüm. Yolda huzurla yürüyemez, kalabalıklara giremez oldum. 146 yıldır yaşadığımız bu topraklardan, yoksa biz de mi bir gün kovulacaktık?

Bugüne kadar Çerkez olduğumu hiçbir zaman, hiçbir yerde gizlemedim. Büyüklerimizin tarih içindeki insana ve doğaya saygılı kültürüyle her zaman öğündüm. Ama bunu, hiçbir zaman diğer insanlara karşı ayrıcalıklı bir üstünlük olarak görmedim. Çünkü biz, o tarihin süzgeci içinde “İnsanlık tarihinin en acımasız sürgün ve soykırımını yaşamış Adigeler olarak nerede olursak olalım; yaşadığımız soykırımı unutmayacağımıza, gelecek nesillere de unutturmayacağımıza; her türlü asimilasyona karşı koyarak var olacağımıza, 21 Mayıs’ı ulusal – kültürel direnişimizin günü yapacağımıza, yaşadığımız tüm ülkelerde, Anavatanımız Kafkasya’da ve tüm dünyada, BARIŞI savunacağımıza atalarımızın manevi huzurunda and içtik.”

Selendi’de veya dünyanın neresinde olursa olsun, yaşanan / yaşatılan “milliyetçilik” politikalarını şiddet ve nefretle kınıyor, bir insanlık ayıbı olarak görüyorum.