Siz olmasaydınız, olmazdı bir ben...

Ankara sokaklarında saat 21.30’da bir bomba gibi infilak ettiğim dakikada kendini yağmurun altında, eşofmanlı, montlu, şık bir kol çantalı, alelacele doldurulmuş bavullu ve ağlayarak buldum, ne bulsam geçirmiştim üstüme yani ve kaçarak çıkmıştım… Suçum komikti cezam trajik… Ve feryat ediyordum artık kurtarın beni diye… Sonunda geldi supermanim babam, heyttt dedi kızımı kim neden üzüyor ve beni kanatlarının altına alıp başka bir yere getirdi ve söyledi bakın üzerseniz buraya da gelirim…

Çok üzdüm sevdiklerimi, üzdükleri için beni… Herkesin kendince derdi vardı, kederi vardı… Beni zaten bir onlar anlardı… Ben anlattım, ben ağladım, onlar anlattı, onlar ağladı… Kilometrelerce mesafeden aynı dakikalarda sabaha saat sayarken birbirimize dua edermişiz annem babamla… Bizi üzenler rahat yataklarında sağdan sola mı dönsem sırt üstü mü yatsam diye düşünürken biz bundan sonra Fulya nerde yatacak diye düşündük… Bulduk da çok şükür… Rabbim her zaman olduğu gibi yine işimizi rast getirdi…

Beni üzen insanların kimi bir dostu kaybetti, kimi yüklü bir miktar paradan oldu… Ancak bilmeseler de en büyük kayıpları ah almak oldu… Her halükarda zararlılar yani…

Annem babam huzurlu şimdi, çünkü ben huzurluyum… Onlar kardalar çok dua aldılar evlatlarından… Giden üç beşin hesabını hiç yapmadılar… Sadece Yaradan’a sığındılar…

Ve ben… Şimdi huzurluyum yeni bir sayfa açtım… Yeni bir mekan, yeni insanlar ve yenileşmeye çalışan bir ben ile… Kaybım da var kazancım da… Kaybım bir kere daha yüreğim acıdı. Bir kere daha insanlardan uzak dur dedi beynim neyine senin hastalandı diye doktora götürmek, aç diye yemek getirmek, büyük diye boyun bükmek, saygı göstermek… Olan yüreğime oldu yani… Kazancım ise bir kere daha o iki insana, o ayağının altı öpülesi insanlara ait olduğum için mutlu oldum, hem de çok… Hayatımdan kötü zihniyetli insanlar eksildi, hani bir söz var her işte bir hayır varmış, erken tanıdım… Ve dua ettim hepimizin başı sıkıştığında yaptığı gibi… Boynum büküktü ama başım dik kalktım… Çünkü Rabbim derdin var diye geldin değil mi yoksa gelmeyecektin demedi, kabul etti beni kapısına… Bitti, bitecekti…

Üzülmemek, üzücü sözler yazmamak dileği ile…