Sizce neye gülüyor?

Bu minicik bebek gülmeyi nerede öğrendi acaba? Hangi düşünce ya da görüntü karşısında, gülme iç güdüsünü harekete geçirebiliyor? Yoksa insanoğlunun ilk gıdalarından biri gülme olgusumu. Belki de Tanrı yeme içmenin dışındaki en önemli gıdayı kendi öğretmenlerine verdiriyor. Saf sevgiyi, temizliği, masumluğu bir bebeğin hamuruna işleyip, kendi parçamızda bunları görmemize olanak sağlıyor. Bizler ne kadar büyüsekte , içimizdeki bebeğin saflığı, temizliği, masumluğu ve gülücükleri hep içimizin bir yerlerinde saklı duruyor. Yani o bebek de yaşadığımız sürece bizle beraber dolaşıyor.

Ama insanoğlu büyüdükçe, yaşı ilerledikçe kendi kendine yarattığı yaşam kaosunda o masum bebeği , yani özünü içine hapsediyor. Zaman zaman gerek rüyalarında , gerekse bunalımlarında içindeki bebeğin masumluğunu yaşasa da, çok çabuk unutan bir varlık olduğu için, kısa zamanda tekrar madde dünyasına uyum sağlıyor.

Bütün bu olumsuz gelişmelere rağmen bazı insanlar , içindeki çocuğu hapsetmeden , onunla beraber yaşamayı başarabiliyorlar. Güleryüzlü, sempatik ve çocuksu davranışları onları toplum içinde seçilebilecek hale getiriyor. Çok enteresandır, bu tip insanların yüzlerinde, mimiklerinde ve bakışlarında içlerindeki çocuğu görebilirsiniz. Zaten karakterler insanların yüzünde şifreli olarak gizlidir. Bir çoğumuz yüze bakarak karakter çözebilme yeteneğine sahip bulunmaktayız. Özellikle emniyet mensuplarının bazıları ve işleri adaletle uğraşmak olan kişilerin çoğu bunu iyi bilirler.

İÇİMİZDEKİ BEBEĞİ HAPSEDİP ÖLDÜRMEDEN, ONUN MASUMLUĞUYLA, ONUN SAFLIĞIYLA , ONUN TEMİZ GÜLÜCÜKLERİ VE COŞKUSUYLA UZUN BİR YAŞAM DİLİYORUM.

METİN ÖZKAYA/ MEDYUM