Sizin kardeşiniz var mı?

Sizin kardeşiniz var mı? Yoksa eksiksiniz biraz. 

 

Hele sizin yokluğunuzu gidermek için eve papağan alan bir ağabeyiniz yoksa beni hiç anlayamazsınız. Böyle sesinizin onu sinir ettiğini bilirsiniz ama yokluğunuzda sizi aradığını hissedersiniz ya. Hissedersiniz işte. 

 

Kardeşinizin olması çok başka. Anne ve baba aynı yere sahip olabilir ama kardeşin yeri çok ayrı bence. Ona kızıyorsun, dalga geçiyorsun ama kıskanıyorsun da. Sahipleniyorsun. Koruma gereği duyuyorsun. Herkes gider de o oradadır biliyorsun. Gidecek daha yakın kimse yok. İnsan en çok kızdığını sever ya.. Öyle seviyorum ağabeyimi. Yeri geldiğinde tüm nefretimle kızıyorum ona ama çok başka seviyorum. Böyle asla uzaklaşmak istemediğim, aramıza soğukluk girmesini istemediğim, istemeyeceğim şekilde seviyorum. Sahipleniyorum. Ama gurur da duyuyorum her şeyiyle, karakteriyle, hareketleriyle, gösteremediği sevgisiyle, kalbiyle, ağabeyim olmasıyla gurur duyuyorum. Çünkü tüm inancımla söylüyorum ki ondan başka yok, benzeri yok. Bir tane var o da benim. Her şeyiymle güvenebildiğim. Dilimden asla düşüremeyeceğim "iyiki var"ım. Benim iyikim o. Sahip olduğum en güzel iyikim. Anne babamdan daha fazla şekil veren o bana. Karakterimde emeği çok olan, annemden önceki idolüm. Evet ablam değil, ağabeyim. Bi kızın idolü ağabeyi olur mu? Oluyor işte. 

 

Okuyan olursa diye ekliyorum; beni anlayamazsınız. Bir ağabeyiniz varsa bile benimkiyle alakası yok, eminim olamaz da. Ama kardeş işte. Herkese göre değişir yeri. 

 

Sahi, sizin kardeşiniz var mı? Yoksa eksiksiniz biraz.