Skibbe ayar tutturamadı

Galatasaray zorlu Kayseri deplasmanından 1 puanla dönüyor. Şampiyonlar Liginden eleniş ve ortaya konan futbolun yavanlığı ile eleştiri almaya başlayan Alman teknik adam Michael Skibbe için şüphesiz bu 1 puan mevcut sıkıntı ve baskının artması demek. Kayseri Atatürk Stadında oynanan karşılaşmada Galatasaray'ın göz okşayan yanı defansı oldu ama ne pahasına? Bu sorunun çok iyi analiz edilerek isabetli yanıtlar bulması sarı-kırmızılı takımın bu sezon sergileyeceği muhtemel performans açısından çok önemli.

Sezonun start almasıyla birlikte Türk futbolunun lokomotiflerinden Galatasaray ve Fenerbahçe, şiddeti giderek yükselen eleştiri bombardımanına tutulmaya başladılar. Sezona “mutlak şampiyonluk” hedefiyle başlayan bu camialarda başarıya tahammülsüzlük kanıksadığımız bir gerçek ama sezonun ikinci haftasında 32 hafta ilerisi için bir projeksiyon yapmak ne denli akılcı bir yaklaşım? Belki klişe bir görüş olacak ama lig gerçekten “uzun bir maraton”.

Eleştirilerden muzdarip diğer büyük Fenerbahçe'de hücum yönünde sergilenen oburluğun defansif alanda iştahsızlığa dönüştüğünü ve problemlerin buradan kaynaklandığını önceki yazılarımızda belirtmiştik. Galatasaray'da ise tam tersi bir durum söz konusu. 4-2-3-1'in hem defans bloğu hem de önündeki ikili neredeyse rakip kaleyi unutmuşlar. Hal böyleyken tempo yapma, gol arama ve rakibe ileride basma gibi bir yığın ağır iş kalan 4 futbolcuya düşüyor. Kayserispor karşısında bu görevleri üstlenen Arda, Kewell, Aydın ve Ümit Karan benzer düşüncedeki Kayserispor'un takım savunması içinde eriyip gittiler. Duruma müdahalesi beklenen Skibbe de Bundesliga'nın zihninde bıraktığı tortulara yenik düşüp “zor deplasmanda 1 puan iyidir” düşüncesiyle hareket edince maç kilitlendi. Hatırlanacağı gibi Steaua deplasmanındaki skorun ardından Meira-Servet ikilisinin açık alanda yakalandıklarında ekarte edilmesi kolay bir tandem oluşturduğunu yazmıştık. Belki de buradan hareketle Skibbe; Kayserispor karşısında risk almaktan, oyunu rakip alana yıkmaya çalışmaktan kaçındı. Ve bu kararıyla da 1 puana razı bir görüntü çizdi. Romanya'da risk alması gereken dakikalardaki cesur profiliyle taban tabana zıt bir takım yönetimi sergileyen Alman teknik adamın bu çizgisini “şimdilik” kaydıyla Turkcell Süper Lig'e intibak periyodu olarak değerlendirelim. Üstelik Milan Baros'un takıma katılmasıyla Galatasaray'ın nasıl bir çehre kazanacağı da önemli. Bu nedenle Skibbe için bir yargıya varmak “zamansız öten horoz” misali yanlış olur.

Kayseri'nin sarı-kırmızılı ekibi ise sakatlık ve cezalardan doğan eksikler sebebiyle oldukça kısıtlı bir kadroyla bu maça çıktı. Kurulan beşli orta saha; defansın önünde Saidou, tek santrfor Aghahowa'nın gerisinde Olembe, Abdullah, Mehmet Topuz ve Turgay dörtlüsü gibi gözükse de Abdullah Saidou'nun gizli partneri, Mehmet Topuz da serbest oynayan organizasyon şefiydi. İlk yarıda topun olduğu her bölgede rakibine baskı yapan ve kazandığı topları olumlu kullanarak belki de maçın en ciddi gol pozisyonunu yakalayan Kayserispor, ikinci yarıda sanki Galatasaray'la zımni bir anlaşma yapmış gibi yarı alanına çekildi. Bu yarıda Aghahowa ile yakalanan ciddi kontratak fırsatları bu futbolcuya destek gelmemesi sebebiyle heba olup gitti. Anlaşılan Tolunay Kafkas da Alman meslektaşı gibi “1 puan iyidir” düşüncesine kendisini kaptırmıştı. Her iki takımın birbirini fazla zorlamadığı karşılaşma neticede 0-0 sonuçlandı. Akıllarda kalan belki de tek şey Morgan De Sanctis'in 32'de Olembe'nin topunu çıkarışı oldu. Mondragon'un ayrılmasından bu yana ağlamaklı olan kale yeni sahibini bulmuş gibi.