Soframızın sultanı ekmeğimiz

Dişleri yeni çıkmaya başlayan bebelerimizin eline veririz öncelikle; kemirir durur ıslatır ufalar, maması hazırlanana kadar oyalar bebişimizi. Pek bir korkarız ekmek ufağından ellerimizle toplarız tek tek günah deriz, “çarpar bizi” diye de korkuturuz çocuklarımızı adı da hep değişir, ekmek ufağının kimi kırıntı der, kimisi hurda…elimizden düşürsek öper alnımıza sürer yüksekçe bir yere koyarız. Çok saygı görür bizden neden acaba?

Nimettir bizim için onsuz yemeğe oturulmaz hiçbir evde. Küçüktük evlerimizde yemek yerken ekmeği çokça yememizi öğütlerdi annelerimiz babalarımız doyurucudur çokça.

Katıklarımız daha bir pahalı olduğu için sıkı sıkı tembihlenirdik; “al şu peyniri ekmeğine katık et” derlerdi.

Tazesine bayılırız çok zaman fırından aldığımız ekmeğin burnundan o kokuya ve sıcaklığa dayanamayıp yeriz annelerimiz söylenir durur; “bir gün olsun şu ekmeği bölmeden getirsen gözüm açık gitmeyecek bu dünyadan” diye. Biz tazesi ve ekmeğin burun kısmı için kardeşler yarışırken babam seslenirdi; bayat ekmek yok mu? Midesine iyi geldiğini söylerdi, suyunu alırmış bayat ekmek insanın.

Biz küçük bayat ekmek lokmalarının katıldığı her şeye papara derdik. Mesela çorbaya katıp (özellikle tarhana),veya herhangi bir sos olmadan sadece yoğurda katarak yediğimiz zaman papara derdik ekmek aşına

Önce bayat ekmekleri küçük küçük doğratacaksın evin çocuklarına tencereye bir kaşık yap koyup cozur cozur eritip biraz lokmacık ya salça mevsimi ise küçük doğranmış domatesleri koyup eriteceksin ardından ekmeklerle yakın plan çalıştıracaksın buharı tüm mutfağı dolduracak kokuyu duyan koşacak sofraya.

Papara nın en sevdiğim özelliği, pişmeye yakın üzerine yumurta kırarlardı. Yumurta yemeğin içinde karıştırılmazdı, yumurtayı bol tutunca karıştırmaya da gerek kalmazdı. Ayrıca birazda üzerine karabiber dökülür çocukların hakkı ayrıldıktan sonra anne baba için kırmızı pul biber ilavesi de yapılırdı. Varsa maydanoz da pek yakışır hani keyif ve renk katar.

Bence Türk mutfağında olması gereken enfes bir yemektir.

Birde tirit vardır, hani eskiden köylerde kışlık yufkalar yapılıp, kurutulup kaldırılırdı bilen vardır. İşte bu yufkaları eline aldığın azıcık su ile ellerinizi silkeleyerek ıslatırsınız önce…sonra bu yumuşamış yufkaları bir tepsiye döşersin ve üzerine kaynar vaziyetteki et suyunu ve parça etleri bolca boca edersin, sonra çalakaşık çor çocuk yersin. İşte tiriti takdimimdir size. Afiyet bal şeker olsun efendim…