Sokak çoçukları

EVET YAA ... ONLARDA İNSAN !

Onların ki hayat değil der çekiliveririz her seferinde kenara. Sadece uzaktan bakmakla yetiniriz. Zaten biraz yürüyünce bambaşka hayallere dalar unutur gideriz soğuktan donup köşeye kıvrılmış olan yavrucağı. Geçenlerde istiklal de yürüyorum. Yegenlerimi kitap lazımmış amacım kitapları almak ve dönmek. Tabii kasımın soğuyu üzerimde mont ayağımda bot ama yinede engel olamıyor üşememe.

Bir sigara yakıyorum aklımdan üşümek geçerken bir duman alıp vitrinlere baka baka yürüyorum...

Derken sokağın başında önünde midye tezgahı üzerinde el örgüsü bir kazak artık yıpranmış bir bere ve yırtık ayakkabılarıyla gözüme henüz 11-12 yaşlarında bir erkek çoçuğu takılıyor...

Tabii ben bir duman daha alıp sigaramdan uzun birr ahhh ... çekiyorum içimden.

Hayata birde onun gözüyle bakıyorum sonra kendimi koruyorum o tezgahın başına üstüme giyiyorum o el örgüsü kazağı başıma takıyorum eskimiş bereyi ve tabii yırtık ayakkabılar onlarıda giriyorum ayaklarıma sonra bir duman daha alıp sigaramdan uzun birr ahhh... Daha çekiyorum ...

Derken sigaram bitiyor, işim bitiyor evin yolunu tutuyorum. Sonra düşünüyorum ...

Ben ne yapabilirim?

Biz napabiliriz?

Burası TÜRKİYE DEĞİL Mİ?

Neden böyle, neden çoçuklarımız okul yerine hala sokaklarda?

Aklımda bin bir tilki gezinirken yeniden çıkıyor karşıma. İşte diyorum bunlar için elinden geleni yapma zamanı alsana uğraşaçak bir iş, alsana bir arkadaş, alsana bir yeğen, alsana bir kardeş, alsana bir dost, adını sen koy artık ...

Ve TABİİ ALSANA BİR İNSAN DİYEREK BAŞLIYORUM BU İŞE ...

SİZ de dermisiniz? ALSANA BİR İNSAN ...

Verelim el ele bir insan bin insan mantığıyla çıkalım yolumuza ...

Bugünün küçüğü yarının büyüğü değilmidir ki ...?...

eŞk!yAaAaAaAa .!.!.!.

ÖZGÜR'ÜN HAYATI

Bebek te ellerinde mendil satan çoçuklar son zamanlarda gittikçe artıyor ...

Bunun sebebi ise bebek insanları ve bebektekiler ...

İşyerim bebekte olduğu için haftanın 6 gününü oda geçiriyorum.

Dolayısıyla bu çoçukları görmem doğal.

26/12/2007 çarşamba günü yine işe gitmek için evimden çıktım.

Çalıştığım yere geldiğimde yine o çoçukları gördüm.

Aralarından 1 tanesi gözüme takıldı. Çok ufaktı belliydi üşümüş ellerini ceplerine sokmasından...

Yanıma çağırarak muhabbet etmek istedim. İlk başlarda biraz korktu benden ama sonra geldi.

Sıcak bir kahve aldım karşıma oturttum yavrucağı. Sonra başladık muhabbete...

Adı ÖZGÜR 11 yaşında daha.

5 kardeşlermiş 1'i 1 yaşında diğeri 3 onun büyüğü 5 ve özgür 11 yaşında

Birde ALİ isimli bir abisi var 14 yaşında ...

Annesi ile babası ayrılmışlar. Babası üvey anne ile ewlenmiş.

Özgür ve kardeşleri anneleriyle birlikte gitmişler.

Özgür okuyor okumasına ama bir de şu soğuk günlerde üşümesem başka birşey istemem diyor ...

Benden ne istersin? Senin için ne yapabilrim diye sordum Özgür'e ...

Köfte yemek istiyormuş özgür en çok köfteyi severmiş...

Büyüyünce ne yapacaksın diyorum hep böyle mendil mi? satacaksın Özgür diyorum...

Yok abi büyüyünce avukat olucam diyor tatlı bir gülümseme ile ...

Gaziosmanpaşa'da oturuyorlarmış. Burası uzak değil mi diyorum?

Özgür abi geçen günlerde arkadaşımı kaçırdılar Etiler'den biz zor kaçtık diyor...

Gözüm doluyor ağlamamamak için kendimi zor tutuyorum...

Hadi Özgür diyorum köfte yemeye gidelim senle diyorum Özgür'ün gözleri parlıyor...

Mutluluktan havalara uçuyor...

Köftemizi yedikten sonra ayrılma vakti geliyor.

Akşam olmuş çünkü Özgür evine gidicek bende işe.

Ayrılmadan bir fotoğraf çekiliyoruz Özgürle sonra tek başına çekiyorum Özgür'ü...

Ve ayrılıyoruz...

Arkasından YÜCE ALLAHIM İNŞALLAH ÖZGÜR AVUKAT OLUR DİYE İÇİMDEN GEÇİRİYORUM...

26/12/07 ÇARŞAMBA SAAT:22/40

eŞ'k!yAaAaAa

SOKAK ÇOÇUKLARI

Sokaklardır benim evim, okulum, anam, babam, kardeşim, dostum ve düşmanım ...

Okula yolladılarda elimden tuttularda ben mi gitmedim be abi..?

Karakollarda içebilirdim ancak sıcak bir tas çorbayı ...

Anam da yoktu ki oğlum yemek hazır gel ye diyecek !!!

Karakollar da olmasa sırtım hasret kalır da yatağa yatamadan ölürdüm be abi .!.!.!.

Çoçuksun elbet elinden biri tutar dediler...

O'da olmadı be abi kimse tutmadı ki elimizden ...

Çoçuksun her kapı yüzüne açılır dediler kapı kalmadı gezmediğim...

Ulan bu kader de gülmedi gitti be abi ...

Küçüğüm diye isyan edemezmiyim be abi ...

Lan dünya küçük diyip ... boşver be ...

Arkadaşlarım beni bekler belki ekmek getiriyim diye ...

Rahmetli dersiniz böyle böyle derdi ben öldükten sonra ...

Ilık bir kış güneşinde yaprakların yavaş yavaş döküldüğü sonbaharda ağaçların çiçek açtığı yaz mevsiminde öldü de yer bulup gömemedik

DERSİNİZ ... DERSİNİZ ....

eŞk!yAaAaAaAa .!.!.!.