Son bir

 Bu aralar her anı her günü mü sayıyorum özel kılıyorum yoksa hepsi üst üste mi geldi bilemiyorum…

Bu son bir de İstanbul’a gidişim içindir.

İlk defa bu kadar kısa zaman aralığı ile nişanlımla görüşecek olmanın şaşkınlığı bizimkisi,en az üç en fazla beş ay aralığı ile görüşebiliyorduk ki bu sefer bir hafta kadar kısa bir zamanda görüşmek nasip olacak.

İnsanın iki kardeşi bir anda beşe çıkınca ve hatta bu kardeşler eşler edinerek (şimdilik) sayımızı sekize çıkarınca hepsiyle birlikte olmak için koşturma çabamızda sevdiğimle bana yarıyor.

Nişanlılığımız süresince önce abimi evlendirdik sevdiğim yanımdaydı,sonra abisi(abimiz) nişanlandı ben oradaydım şimdi de küçük abimiz nişanlanacak inşallah ve ben yine koşar uçar adımlarla yanlarında olmak için çabalıyorum.Onların evlenmesi,mutluluklarını görmek ne derece mutluluk verici ise,bizim de yan yana olmamıza bahane teşkil etmesi de bizi ayrıca mutlu ediyor.

Büyük aile olmak,çok kardeş olmak böyle oluyor demek ki.Üç tane iken bile telaşımız büyüktü yedi olduk koşturma hiç bitmeyecek sanırım.Gerçi Allah güzel koşuşturmalar nasip etsin de yorgunluklar bahane.

Evet ben son birimi sayıyorum çünkü yarın inşallah yine sevdiğimleyim.Kısacık iki gün de olsa birlikte olacağız,abimizin mutluluğunu paylaşmaya çabalayacağız.Pek sevdiğim elticiğimi de yeniden görme fırsatı yakalayacağım.

Şimdiden genç çiftimize mutluluklar dileyeyim ve bugünün çabucak geçmesi için sabırsızlıkla bekleyeyim…