Son düğüm

Kadın artık onundu. Tamamen sahip olabilmesi için sadece bir düğüm kalmıştı çözmesi gereken. Tek ve seri bir hareket onun çırılçıplak kalmasına yetecekti. Muhteşem bir dansın son figürünü gerçekleştirmek için acele etmemesi gerektiğini düşünmesine rağmen, bir taraftanda ani bir aksiliğin herşeyi berbat edebileceğinin kaygısını taşıyordu. Çalacak kapı yada gelecek bir telefon o ana kadar devam eden büyüyü bir anda yok edebilirdi. Tek düşüncesi, hayal ettiği ve belkide yaşamının sonuna kadar bir daha rastlayamayacağına inandığı bu güzel kadını elinden kaçırmadan arzularını bir an evvel gerçekleştirmesiydi. Kararını verdi ve seri bir hareketle son hamle için harekete geçti.

Kadın ani ve kıvrak bir hareketle adamın elinden adeta bir yılan gibi kıvrılarak kaydı yatağın kenarına. Belliki biraz daha dolaşmak istiyordu aşağıya düşmemesi için çaba gösterdiği örtünün kenarında. Ruhunda yavaş yavaş büyüdüğünü hissettiği alevlerin içine, sevginin kollarında bırakmak istiyordu kendini. Yağmur damlacıklarını kucaklamak istiyordu yükselmek istediği doruklarda. Oysa adam farklı amaçlarla dolaşıyordu seviştiği kadının ruhundan çok uzaklarda.

Son düğümü çözmeden ulaşılan doruklarda, Tanrısal bir sevgi oluşur dudaklarda. Dalgalar vurduğunda çılgınca kayalara, örtüler kendiliğinden düşer ayaklara. Besteler yapar cırcır böcekleri, sevgiyle kendinden geçmiş aşıklara. Acele etmemek gerekir telaşla, hasret kalsada çorak topraklar yağmura. Uyum sağlamalı sevişen ruhlar sevginin bestelediği muhteşem dansa.

Kadın artık onundu. O da kadının. Birbirlerine akmaları için sadece bir düğüm kalmıştı çözülmemesi gereken, ulaşmak için doruklara. Dalgalar vursada çılgınca kayalara, dudaklarda dolaşılacak sessizce, ulaşana kadar cırcır böceklerinin yapacağı beste ruhlara. Yağmurlar yağmamalı zamansız, suya hasret kalsada kuruyan topraklara. Kadın çok yakınınızda olsa bile, ruhu bir anda gider çok uzaklara.

HÜLYA KANATLI / HÜLYALAR