Sözüm: Önyargılılara

"Büyük bir hava meydanının bekleme salonunda, genç bir bayan uçağına binmek üzere bekliyordu.

Uçağın hareketine saatler olduğu için, zaman geçirmek amacıyla bir kitap ve bir paket kurabiye satın aldı.

Kitabını okumak için VIP salonunda bir koltuğa yerleşti.

Kurabiye paketinin durduğu sehpanın yanındaki koltuğa bir adam oturdu, dergisini açıp okumaya başladı.

Genç kadın, ilk kurabiyesini aldı. Adam da bir tane aldı. Bayan kendisini çok rahatsız hissetti ve:

"Sinir bir şey! Havamda olsaydım bu cüretinden dolayı onu yumruklardım" diye düşündü.

Bayan bir kurabiye alıyor, adam da bir tane alıyordu.

Çıldıracak gibiyidi bayan ama olay çıkarmak istemiyordu.

Nihayet son kurabiye kalınca kadın:

"Bu küstah adam şimdi ne yapacak?" diye düşündü.

Adam son kurabiyeyi aldı; onu ikiye böldü ve bir parçayı kadına verdi.

Aaa! Bu kadarı da fazla! Çok öfkelenmişti şimdi!

Kadın sinir içinde kitabını ve diğer şeylerini alıp bir fırtına gibi giriş salonuna, oradan da uçağın içine yöneldi.

Uçaktaki koltuğuna oturdu.

Gözlüğünü almak için çantasını açtı.

Ne görsün?!

Kurabiye paketi açılmamış, orada duruyordu.

Çok utandı. Çok büyük bir yanlış yaptığını anladı.

Kurabiyelerin paketini hiç açmadan çantasına koyduğunu unutmuştu.

Oysaki adam, kendi kurabiyelerini hiç sinirlenmeden ve yüksünmeden kadınla paylaşmıştı.

Kadın ise kurabiyelerinin paylaşıldığını düşünerek çok sinirlenmişti.

Ve şimdi, bu durumu telafi şansı yoktu.

Özür dileme olanağı da kalmamıştı."

İnsanız ve hata yapmaya hakkımız var. Hata yapmanın yanında hatalarımızdan ders almaya da hakkımız var.

İnsanız ve yargılarımız var, ama doğru ama yanlış, yargılıyoruz olanı biteni, kimi zaman olmayanı, henüz gerçekleşmeyeni. Çünkü yargılarımızdan daha güçlü ve kaya gibi ön yargılarımız var.

İnsanız, aynı zamanda bir toplumun da üyesiyiz. Ön yargılarımızı da toplumsallaştırıyoruz. Aykırı bir durumda topyekün harekete geçip, ön yargılarımızı birleştiriyoruz. Voltranı oluşturuyoruz, ortalığı kasıp kavuruyoruz.

Durup düşünmüyoruz, attığımız her adımın gelecekte önümüze daha büyük uçurumlar getireceğini kestiremiyoruz.

Kendi doğrularımıza göre hareket edip, karşı tarafın doğrularını yanlış sayıyoruz.

Kurabiyelerimizi gönül rahatlığıyla paylaşabildiğimiz ve ön yargılarımızın altında ezmediğimiz günler ümidiyle...

Saygılar...