Şu an dördüncüyüz, söz futbolcularda

Kazandıkça hırsı artıyor insanoğlunun... Garip bir duygu...

Ne kadar aç olursak olalım, patlayıncaya kadar doymak için en fazla üç beşporsiyon yemek yiyebiliriz. Ondan sonra en sevdiğimiz yemek bile bizim sadece midemizi bulandırır. Yani bir süreliğine de olsa açlığımızı giderdik mi, orada biraz dururuz.

Oysa kazanmaya ve başarıya doymak mümkün değil. Hep daha fazlası, daha fazlası... Kumarbazları batıran duygu da bu herhalde... Kazandıklarında durmasını bilseler, kötü durumlara düşmezler...

*****

Türkiye 2004 Avrupa Şampiyonası'nda finallere katılamadı. Portekizde yapılan final maçları sonunda Yunanistan şampiyon oldu.

Türkiye 2006 Dünya Kupası elemelerinden de çıkamadı. Dünya üçüncülüğümüzün ardından üstüste iki büyük şok yaşadık.

Az kalsın 2008 de bizm için hayaloluyordu. Son anda zar zor toparlanıp Euro 2008 finallerine adımızı yazdırdık. Avrupa'nın ilk 8 takımı arasında futbolun beşiği kabul edilen İngiltere yoktu, ama biz vardık.

Grup maçalarında olağanüstü sonuçlar elde ettik ve 8 takım arasına girdik. İŞki ev sahibi takımla bir önceki şampiyon gruplarından çıkamamışlardı. Çek Cumhuriyeti ve Romanya da yoktu.

Derecemiz arttıkça hırsımız da artttı. Oyuncuların motivasyonu açısından bu doğaldı, öyle olması da gerekiyordu ama, seyirci olarak biz onlardan daha çok havaya girdik.

Çeyrek finalde Hırvatlar'ı da devre dışı bırakıp Avrupa'nın 4 takımı arasına girdik. Hollanda, İtalya, Portekiz de gerilerde kalmıştı.

Şimdi gözümüzü kupaya diktik. Aslında Avrupa dördüncüsü olmak küçümsenecek bir derece değil. En kötü ihtimalle derecemiz bu. Ama bu akşam iki kademe daha ileri gidebiliriz. Amacımız bu, gatemiz bu...

Güzel bir oyun, güzel bir sonuç bekliyorum.

İstiklal marşımızın okunduğu şu dakikalarda söyleyecek başka da sözüm yok. Söz artık futbolcularda...

Haydi Türkiye....