Suçlu kavramlar!

Geç izliyorum ya ben filmleri, sinemaların kalabalığından hazzetmiyor, ya salonların tenhalaşmasını bekliyorum ya da DVD gözlüyorum...

Parçalanmaya hazır bir ruh hali ile Issız Adam’ı izledim hafta sonu...

Ne yalan söyleyeyim, kendimi kandırılmış hissettim!

Ne buldunuz da etkilendiniz bu kadar?

Filmin hangi sahneleri size dokundu?

Ada’nın yerine kendini koyan kadınlar... Filmden sonra eski sevgililerini arayan kadınlar... Geçmişe aralık bıraktıkları kapılardan kafasını uzatmaya çalışan kadınlar...

Aşk Tarifi filmindeki, aşçı yardımcısı Nick Palmer çakması; Alper!

Ne istediğini, ne yaptığını bilmeyen, hayatın içinde kaybolmuş, zavallı adam; Alper!

“Issızlık” neresindeydi filimin?

Alper. Adam mıydı?

Ada neyse de, Ada’da kendini bulan, bunu açık bir yüreklilikle dillendiren, filmin etkisinden üç, beş hafta çıkamamış kadınlara üzüldüm daha çok...

***

Sevilebilme ihtimali...

Umut...

Yalnızlık...

Beklenti...

İhtiyaç...

Suçlu bu kavramlar mı?

***

Bir kadının, bir adama yalvarmasına şahit oldunuz mu hiç?

Ben oldum...

Arabayı kullanıyordum, onlar arka koltukta oturuyordu... Konuştuklarını duymak istemiyordum... Duyuyordum!

Ortada hiçbir sebep yoktu...

Adam, ilişkinin ciddileşmesinden korkmuştu!

Kadını üzmek de istemiyordu!

Üzmeden, acısız ayrılık! Olur muydu?

Uzun sayılabilecek bir ilişkiydi üstelik...

Adam “ bir daha seninle görüşmek istemiyorum” dedi...

Kadın adamın şaka yaptığını zannetti... Dikiz aynasından baktım, adam gayet ciddiydi...

Radyonun sesini açtım sonra...

***

Bir adamın, bir kadına yalvarmasına şahit oldunuz mu hiç?

Ben oldum...

Adam, başka bir kadınla gitmişti, neden bilmem sonra geri gelmişti...

Bir şans daha istiyordu...

Elleri titriyor, “ tekrar deneyelim” derken ağlıyordu...

“Şans” ve “denemek” o gün adamın ağzına hiç yakışmıyordu!

Sonra...

Kadın adama bir şans daha verdi... Çok geçmeden adam, başka bir kadınla tekrar gitti...

***

Bir yerde okumuştum, intihar eden insanlar, iskemleyi ayakları ile iterken bile, kurtarılmayı beklerlermiş...

Son ana kadar umut!

***

“Deneme yanılma yöntemi” diye bir yöntem var... Bilirsiniz, bilimsel olarak şöyle tanımlanıyor; bir hipotezi teoride kalmayarak uygulamada deneyerek yapıp, sonucunda ortaya çıkacak başarılı ve başarısız sonuçları bizzat gözlemleyerek bir sonuca ulaşmak...

Daha basiti; Hatalar ile doğruya ulaşma şekli...

Dondurucu bir havada dışarıda uyumayı denerseniz! Ölürsünüz...

Elinizi fokurdayan bir çaydanlığın içine sokarsanız! Yanarsınız...

Yüksek bir yerden aşağıya atlarsanız! Bacağınızı kırarsınız...

Terk ederseniz! Terk edilirsiniz!

Siz siz olun ilişkilerinizde bu yöntemi uygulamayın...

Hayat tekrar denenmeyecek kadar... Kısadır!

Ne kadar çok denerseniz! O kadar çok denenirsiniz!