Şükran Kurdakul: Anılar

Öncelikle bir şair olarak, zayıf bir düzyazı yazarı olmuş.

Bir özyaşamöyküsü olarak, genel izlenimimdir, 70 yıllık bir yaşam, 350 sayfa ediyor. Fotoğrafı ve iri puntosu hesapdışı bırakılınca bu kitap 70 sayfa eder. Oran tutmamış.

Suya sabuna dokunmadan yazmak, 1. Cumhuriyet’in en zor koşullarını yaşamış ve yazmaya soyunmuş biri olarak, uygun bir davranış olmamış.

Neden yazdığını ve neden solcu olduğunu açımlamayamış. Bireyci mi, topulmcu mu olduğunu bile açımlayamamış.

TKP ile ilgili olarak, ‘Eski Tüfekler’ (Atilla Akar) başta olmak üzere, onunkinden çok daha ayrıntılı ve belirgin bilgiler veren kitaplar vardı. Demek ki iyi bir okur ve iyi bir araştırmacı da değilmiş.

Şiir okumam pek, dolasıyıyla Şükran Kurdakul da okumam pek ama diğer yazarların yapıtlarında ve yaşamlarında, yapıtlarına ve yaşamına ilişkin göndermeler olan biri olarak, saygı duyageldiğim biriydi. Bu saygı, bu kitabı okuduktan sonra yok olmadı ama çok hafifledi.

Neden ve nasıl olmuş bilmiyorum ama bu kitap ve bu kitaptaki yazar Kurdakul hafifmeşrep biri olmuş çıkmış.

Özyaşamöyüküsü özeleştiridir. Buna cesaretin veya becerin yoksa, kendini ve başkalarını boşu boşuna hiç yorma.

Bu kitap yazılmasaydı, Türk edebiyatı hiçbirşey yitirmezdi.

Hızlı okuyabilen (200 sayfayı 1 saatta bitirebilecek) ve o dönemler hakkında fazla birşeyler bilmeyenler, isterlerse kitabı okuyabilirler. 40 yaşın üzerindeki okurlar, kendini ne boşuna yorsun, ne boşuna üzsün. Kitap beni sinirlendirdi açıkçası.