Sürgün

Sürgünsün.

Ocağında yanan ateşi

göğsüne koyup giderken

sürgünsün.

Kucağında yarının

sütü kesilmiş memenle

topraktaki beben

adı taştan kör bir ebeyle

oyalanırken

saklanmaya ve unutulmaya,

Sürgünsün.

Artık hiçbir yere ait değil

Hiçbir yurttan değilsin.

nehirde bir saman çöpü

rüzgarda bir yaprak

denizde bir balık

havada bir bulut gibi

yaşamak için direnmeye

sürgünsün.

kanından yazılı tarih masalları

ey sanık!

kederli ve sefil

mağrur ve kibirli

düşkün ve aç

oyunların faili ve kurbanı,

insan olmaya sürgünsün.

Bitmeyecek bir düşte

dün kadar yok

ve yaşadığın kadar hainsin.

Bak da gör korktuğun

sözden

anlattığın hikayeden

içinde kendin

ve yokluğunla örülmüş

bedensiz bir suretin

kırık aynasından ibaret

zalim ve şefkatli

sessiz ve cesur

kalbinden sürgünsün.

Umutsa

küçük bir kıvılcım

yalnızca bir andır

varlığı yokluğuna

anlamı hiçliğine denk.

Sürgün verdiğin güne kadar

bin kez sürülüp

köksüz tohumların

rüzgarından bir toz

ve bağışlanamayan

bir söz olmaya

Sürgünsün.



başak.18aralık2008.perşembe.





fotoğraf: http://www9.gazetevatan.com/newpics/news/080420080835192171623_3.jpg