Taliplerin dikkatine

Mutfağa girdiği an gene gözüne çarpamadım. Uykuluydu, gözünü açar açmaz koşmuş gelmiş mutfağa. O topuklu terliklerini giymiş yine kalkar kalkmaz, ezdi geçti sırtımı. Dolabı açtı, açar açmaz da sütten üstüme bir damla damlatıp ayağıyla siler gibi yaptı. Alındığım günden bu yana sanki üstümde katmanlar oluştu. El insaf bir gün adam gibi temizleyim şunu demedi. 

Ekmekleri kesmeye başladı başlamasına ama tezgahtan etrafa saçarak. Bu kadarını üstüme döktükten sonra ne yiyorlar kahvaltıda bilmiyorum. Tüm gözeneklerim doldu. Çocuklar uyanmadan işini çabucak bitirse bari. Çocuklar"Yardım edeyim anne." deyip ne bulurlarsa üstüme atıyorlar sanki. Ağzımız var, dilimiz yok. Ah o Bahri yok mu! Eve geldiğim gün gözüm tutmamıştı zaten. "Aaa bu yeni!" diye üstümde ilk zıplayışını dahi hatırlıyorum. İnme inecekti bana az kalsın. Halbuki ben güzel bir tanışma hayal ediyordum. Ama eve girdiğim günden beri yeşil çizgilerimin imanını kevretti o çocuk. 

Çayı geçiriyor Meral Hanım üstümden, aman damlatayım deme bu sefer... Ve geliyor gene çocuklar, bu Bahri'nin ayak sesleri, tanıyorum.Üzerimde ne sulu boyalar yapmadı ki kardeşiyle, resmin kenarları diye güzelim beyaz çiçeklerimi rengarenk yaptı. Allı morlu etti ipeksi dokumu. 

Şu eve geldiğim gün yesyeniyken şimdi yüzüme sokak satıcıları bile bakmaz oldu. Daha ikinci gün üzerime boca edilen portakal suyuna kadar hatırlıyorum. Tabi ilk günler evin gözdesiydim, hemen temizlemişlerdi. Şimdilerde yeni (!) bir halının bile lafını ediyor Meral Hanım.En iyisi kovulmadan kendim gideyim diyorum. Emektar, her şeyi sineye çeken halısı pek umrunda değil bu günlerde. Herkesin kaynaştığı bu sanal alemde bende kendime bana az buz bile olsa bakacak, arada bir süpürge açmasını bilecek, gözü gören, orta halli iyi bir aile aramaktayım. 

İlgilenen olursa adres: 

Meral Hanımların evi, kapıdan girince hemen ikinci sağda mutfağın tam ortasındayım. 

Tanınmak için belirgin özellik: Tam ortamda mosmor bir leke bulunmakta. Ama hala albenili olduğumu düşünüyorum.