Tanrım konuşmalıyız

Bahşettiğin her bir lütüf için şükrediyorum, orası ayrı. Etmem ben şikayet, çekerim siğneme.

Siğnem yaralarla dolu, yaralarım yarattıklarının boynuna, ben sana emanetim..

Tanrım,

İsterdim güzel bir yuva, ayakları üşümesin diye titreyen etrafımda bir ana. Etmem şikayet, lakin doydu karnım!!

Doysa idi ruhum bu kadar incilmezdi. Veren el almasını da bilir dediler, alan elin vermesi için açtım ellerimi sana. Sen bilirsin, sen büyüksün, sen dilersen aldığın gibi verme sinide bilirsin.

Tanrım,

Yokuşu olan bir yol eyledin, güzel eyledin. Ötelerken dağı taşı tırnağımda kanadı, annemden kalan göbeğimdeki çukurda sızladı… Haşa senden öte, en çok inandıklarım yaraladı…

Tanrım,

Çabaladım, verdiğin taşı yokuşta sürdüm, süründüm ama orada tutamadım.. Şimdi diyorlar ki hayırlısını dile.. Tanrım senden diliyorum, yarattığına muhtaç etme…

Tanrım,

Baktım ki, Kimse beğenmiyor bir diğerini.. Diğerleri dediklerinin mimarı sen iken,

Yalandan sana secde eylediler.. Sen bilirsin kul hakkını, sen kulun ile alırsın kuluna zulmedenin hakkını…Kalbime hainlik düşürme çaresiz kalsam da etme beni onlardan, etme beni kulunu ayıranlardan..

Tanrım,

Asıl mesele şu ki tutunmaya çalışıyorum.. El verdin, kol verdin, zaman zaman dirsek.. Ağlayacak omuz yaratıp sundun.. Güleceğim dostlar.. Asıl mesele yıllar öncesine dayanır, asıl mesele göbeğimde durur annemin yokluğundan bana kalan çukur…