Tantuni yiyen çocuklar ve Baykal!

Öğle yemeğimizi kurumumuzda yemek ve arkadaşlarla toplu hareket etmek adet olmuş. Gün ortasına gelindiğinde zil çalan karınlar, aklımıza gelen "bugün ne yesek?" sorusunu ağzımıza düşürüyor. Yenilebilecek yemek isimleri, birbirinden ilginç mekanların isimleri havada uçuşuyor. Yemek saatinin gelmesiyle de bu fikirler yere çakılıyor. Yine el elde baş başta, haydi hep beraber yemekhaneye... Tabldotlara hücum, artık allah ne verdiyse...

Bugün de amacımız yemekhaneye hızla dalıp, herşeyi silip süpürmekdi. Ama ne mümkün, "vermeyince mabut neylesin mahmut", yemekhane hava muhalefeti nedeni ile yemek çıkarmamış ! Garip ama havaların yağışlı olmasından dolayı planlanan yemek yapılamamış ve yemek yok.

Ne yapalım, dön geriye, gir tantunicinin birine, söyle çift lavaş bir tantuni, aç ayranı da yanına, yumul...

Afiyet olsun.

Yiyecek, içecek muhabbetinin anlatıldığı girizgahtan sonra asıl yazma amacıma geleyim.

Tantunicide oturuyoruz, dükkanın yakınında bir de okul bulunmasından dolayı, müşterilerin yaş ortalaması oldukça düşük. Hemen yan masada da bir grup ilköğretim öğrencisi yarım somun ekmek arası tantunilerini yiyorlar. Bir yandan da sohbet ediyorlar.

Sokaktan bangır bangır geçen seçim otobüslerinin arasında birbirlerinin dediklerini anlamaya çalışıyorlar.

Bizim masadaki muhabbeti bir kenara bırakıp, yan masaya kulak kabartıyorum ki oradaki konular inanın daha güncel...

Sohbetin konusu; 29 Mart Yerel seçimleri. Her geçen seçim konvoyu çaldığı seçim şarkıları ile dağıtıyor dikkatleri. Öğrenciler de bunu kendi akıllarınca bir oyuna çevirmişler. Konvoy gerçerken çalan şarkıdan hangi parti olduğunu tahmin etmeye çalışıyorlar. Genelde de tutturuyorlar. Oldukça başarılılar.

Bir süre sonra, öğrencinin birisi diğerine soruyor:

"Sen hangi partidensin?"

Isırdığı kocaman tantuni lokmasının izin verdiğince cevaplıyor soruyu, yanakları olabildiğince şişkin ve dudağının sağ kenarından salça damladı damlayacak...

"Hangisi olacak olum!, CHP tabi ki!..."

Lokmasını çiğniyor güçlükle, ayranını da dikiyor kafaya oooh, devam ediyor sözüne:

"CHP'liyiz tabi ki, ama Deniz Baykal'ı sevmiyorum, ona inat CHP'liyiz"

Öyle bir cevap veriyor ki ufaklık, benim lokmam boğazımda kalıyor, ayran falan hak getire.

İşyerimize dönerken düşünüyorum, ufacık çocuklar, o saf ve temiz duygularıyla, henüz kirlenmemiş dimağları ile görüyorlar da; koca koca adamlar, devleti yönetmeye talibiz diye ortalıkta dolananlar hala göremiyor bazı şeyleri...

Acaba görmelerini sağlamak için ne gerekiyor? Girilen her seçimde alınan yenilgiler onlara galibiyet gibi geliyorsa, gözlerini açmak için ne gerekiyor?

Tantuni yedirsek akıllanırlar mı acaba?