Taraf olmak ve tarafın karşısında olmak

Türk toplumunun kanayan yarasıdır bence ‘’tarafın karşısında olma durumu’’. Bu olay sadece uluslar arası maçlarda olsa kabul edebiliriz ama bütün maçlara yansıması Türk sporunun önündeki en büyük engellerden biridir diye düşünüyorum.

Hemen bir örnek vererek açıklayalım: Örnek takımımız Fenerbahçe olsun. Geçen hafta Fenerbahçe-Chelsea maçı oynandı ve bütün ‘’yerel’’ duygularımızı bırakarak Fenerbahçe’yi destekledik. Haftasonu ise Fenerbahçe-Kayserispor maçı oynandı ve eminim ki, iki tarafın taraftarları dışındaki kesimin en az yüzde doksanı Fenerbahçe’nin bu maçı kaybetmesini diledi. Bizim sorunumuz da tam olarak bu noktada. Ben bir Galatasaray taraftarıyım ve o maçın sonucunun herhangi bir şekilde sonuçlanmasını dilemedim. Bir takımın taraftarı olmak diğer takımın karşısında olmayı gerektirmez. Öyle olacak ise taraf olmanın anlamı kaybolur.

Ben kendi takımımın daha iyi olmasını ummaz ama rakip takımın daha kötü olmasını umarsam, bu Türk futboluna zarar verir. İşte bu sezonki şartlar da öyle. Fenerbahçe’nin formda olması Galatasaray’ın veya diğer rakiplerin zararına değildir; mücadelenin dozunu arttırıcı ve motive edicidir.

Karşı rakibin zararına bir sonuç dilenmesinin sadece zorunlu durumlarda olabileceğine inanıyorum. Sıradan durumlarda, böyle bir istekte bulunmak gerçek taraftarın işi değildir…