Tatil de bitiyor, uzatmaları oynuyorum

Evet haftalar öncesinden planlar yaptığımız, hayalini kurduğumuz ve üzerine kilometrelerce geyik döşediğimiz tatil bitiyor. İçinde bulunduğum günü saymazsam, son üç günüm hatta iki. Pazar gününü de saymak istemiyorum çünkü Pazar günü benim için pazartesiden bile kötü geçen bir gündür. Genel kabul gören pazartesi sendromuna karşılık bende de Pazar sendromu vardır. Pazar günü böyle bir yılmışlık, böyle bir karamsarlık, böyle bir “Yarın iş var” endişesi, böyle bir kaçacak delik arama durumları vardır bende. Hani halbuki işini sevmeyen de bir insan değilim.

Kafi derecede suyla elimizden kayacak kadar ıslanmış sabun misali bir tatildi. Son üç gün, son bir sabunu düşmeden tutma çabası…

Bir de genellikle insanların söylediği üzere tatilden sonra daha bir şevkle çalışacakmışız. Bunu ilk duyduğumda şaka gibi gelmişti bana ve durumu içimden kıs kıs gülmekle geçiştirmiştim. Yanılmamışım, benim henüz tatil modundan çıkmaya niyetim yok. Tabi sürekli tatille de olmaz, öncelikle bünyeye ekmek dediğimiz nimeti zerk edebilmek için para kazanmak lazım, para kazanmak için de patronların bizler için biçtiği tatil sürelerine “eyvallah” demek lazım. Bir kere en kilit noktalardan bir tanesi de tatil yapabilmek için para lazım, para için çalışmak lazım ve düz mantıkla tatil için çalışmak lazım. Ama bazı şanslılar var ki onlarda çalışmak tatil için ön şart olmuyor, bu konuya şimdilik hiç girmeyeyim ama.

Daha uzun süren, hiç bitmeyen tatillerin olduğu günlere yelken açmak, açabilmek dileğiyle…