Taze duygulara sahiplenmenin markası

TAZE DUYGULARA SAHİPLENMENİN MARKASI

Yalnız ve çaresizdi ama asla umutsuz değildi. Yüreğini saran bir anlık, umut düşüncesinin aklında uyandırdığı, ışığı hissederek, tatlı bir rüyadan uyanır gibi uyandı. Kendini iyi hissettiğinin bilinciyle bir an durakladı. Bu duygunun tadını çıkartmak istercesine, içinde uyanan bu taze duyguya sahiplenmenin nasıl bir şey olacağını düşünerek, ah işte sahiplenmek, sahiplenmenin mevcut düzende, evet böyle söylemeliydi herhalde, sahiplenmek, sahiplenmenin markası diye geçirirken içinden salondaki büyük saat anlamsızca, tabii ki bir anlamı vardı bunun, saat başıydı, çaldı. Kaç sefer ardı ardına. Dong dong dong... Filmlerdeki adamlar ya da kadınlar ne derdi acaba?
"Aman Tanrım geç kalıyorum."
"Alfred bana bir taksi çağır."
Zavallı Alfred ömrün boyunca uşak olmak zorunda mısın? Ama bir önceki filmde, yaşlı bir sevgiliyi oynuyordu Alfred.
"Oh Katamenka çekil ayakaltından kızım. Otur şuraya. Oraya değil şuraya Katemenka. Köpek gelmişti yanına ve uslu durmuyordu. Köpekti işte. Köpekçik oynaşmak istiyordu bütün köpekler gibi.
Hem insanoğlunun en iyi dostu, hem de insanların kızdıklarında birbirlerine söyledikleri garip bir hakaret sözcüğü. Sen... Sen köpeksin. Haydi dostum, dostun olduğumu söylemek istiyorsun, sana hakaret ediyorum şapşal. Öpeyim bari, öpeyim de bu kadarı da fazlaydı artık.
"Aman Allahım Katamenka. Sen ne yaptın?"
Suçlu olmanın ezikliğiyle bakıyordu Katamenka. Gözle kaş arası saksıyı devirmişti. Şimdi de bitkinin yapraklarını patilemekle meşguldü Katamenka. Olsun patilesin bakalım diye düşündü. Nasıl olsa olan olmuştu. O sırada Alfred içeri giriverdi.
"Hanfendi."
"Sana inanamıyorum Alfred filmden nasıl çıkarsın? Çabuk geri dön"
Alfred olmayınca film karesi donmuştu, hem de en önemli sahnede. Tanrım! Alfred katili görmüştü. Alfred olmayınca akan film duruyor, bu kadar basitti işte. Bir uşak bir film için ne kadar önemliydi. Beyefendi katili merak ededursun. Ama Alfred birdenbire anımsadı. Taksi çağırmam lazım. Dur Alfred demeye kalmadan gözden kayboldu Alfred. Anında geri döndü.
"İşte buna inanamıyorum. Malikane şekil değiştirmiş, küçük göl koca deniz olmuş ve yarı çıplak insanlar var kumsalda."
Nasıl anlatmalı Alfred'e? "

Alfred bak! İki bin on yılındayız."
Bir anlık şaşkınlıktan sonra Alfred'in söylediği "Ve ben öldüm oldu.