Tek gerçek, ölüm

“Asla yadsınamayacak bir gerçek varsa o da ölüm”

SESSİZ OLSUN GİDİŞİM

“Sessiz olsun gidişim

Bir de acısız olsun isterim

İstemem

Düşmesini çenemin

Açık kalmasını ağzımın

En büyük dileğim de

Gözlerim maviye değil

Yeşil bakışlara takılsın kalsın

Ellerim

Sıcacık ellerde üşüsündür

Ve bir de

Bakabilmek son defa dönüp arkama

Tuzsuz gözyaşlarına değil

Kederini

Gülümseyişinde saklayanlara

‘Affedersiniz’ diyebilmek isterim

Unutulmak üzere 

Güzel, güzel ayrılmak isterim

İstemem ne ağıt ne gözyaşı

‘Gurbette, döner’ densin isterim

Sessiz olsun gidişim

İlle de hüzün olmasın isterim”

***

Tenzile Erdoğan Hanımın ölümü beni aldı götürdü yaşamın ilerisine…

Ölüm bir son değil asla ölüm bir başlangıç aslında ebedi yaşamın başlangıcı ve en büyük ders!

Bu dünyayı çekilmez ediyoruz kendimize ve de başkalarına, alıp götürdüğümüz ne oluyor, bu dünyadan ebedi yaşama giderken, kocaman bir hiçlikten başka?

Onun için bütün gönül erenleri; “Önce hiç sonra bir ol!” derler.

Ne mutlu bu dünyada hiçliği isteyebilene!

Ben de bir şiirimde şöyle seslenmiştim;

‘…

Yapacaksan

Benim gibi yapacaksın güzelim

Çıkaracaksın beynini kalbini

Koyacaksın masanın üstüne

Sollayacaksın şu hayatı

Unutacaksın kendini

Unutacaksın her şeyi

Bir hiç olacaksın

Unutarak kendini

Sonra da 

‘Bir’ olacaksın” 

Bu hiçlikten çıkıp

(Önce hiç sonra bir- Mavi kanatlı kuş)

Sevgili Tenzile Erdoğan Hanıma Allahtan mağfiret, kederli ailesine sabırlar diliyorum..

Saygılarımla…