Telli Kavak

İki gün önce yerel televizyon kanallarımızdan birinde, Önce Türkçe adlı programı seyrediyordum. Konu, şiir okumak / yorumlamakla ilgiliydi. Sohbet sırasında konuktan bir şiir okumasını istediler. O da; Aydın Gün'ün Telli Kavak şiirini okumak istediğini söyledi. Bir an şaşırdım, hafızamı yokladım. Aydın Gün opera sanatçısıydı. Şiir yazdığını, bir şiirsever olarak hiç duymamıştım.

Konuk, şiire başlamadan önce, bu şiiri her dinleyişinde gözlerinin dolduğunu, duygulanmadan okunmasının mümkün olmadığı gibi bir şeyler söyledi. Merakla dinlemeye başladım. Gerçekten de şiir, vurgulara dikkat edilerek okunduğunda anlam kazanıyor, insanı alıp götürüyor. Konuk da bu anlamda hakkını vererek okudu şiiri.

İnsanları severcesine ağaç seven biri olduğum için, çok etkilendim doğrusu. Gözümün önünde, Antalya'ya 100 km uzaklıktaki, Tekke köyü geldi. Tekke köyü anayolun dibinde, kavak ağaçlarıyla dolu bir ovaya bakan, biblo güzelliğinde bir köydür. Köyün yola yakın kenarından kendinizi aşağıya bırakıp, bir kuş gibi kavak ağaçlarının arasına süzülesiniz gelir. Belki de bu tutkuyla dinlediğim için etkilendim şiirden. Karar sizin.

Telli Kavak

Bir telli kavak büyürdü,
Daday'ın Çiydere köyünde usuldan usuldan.
Yerin karanlığından azad olmus,
Aydınlık sular yürürdü ayaklarının ucundan.
Kendi halindeydi telli kavak.
Geceleri gökyüzüne bakarak,
Samanyolunu düşünürdü yaprak yaprak.
Başka sey de dilemezdi.
En uzak rüzgarlara kaptırmıştı başını;
Ona konmayan kuşa kuş,
Ona değmeyen rüzgara rüzgar da denmezdi.

Gel zaman git zaman,
Kızını everecekti Çiydereli Halil
Cebindeki yetmezdi.
Bir gece sabaha karşı;
Ver yansın ettiler baltayı ayak bileklerine Telli'nin.
Uyanıverdi ilk vuruştan
Aman,dedi telli kavak;kıyman!
Sular bulandı ayaklarının ucundan,
Yapraklar yalvardı hep bir ağızdan;vurman!

Aman zaman dinler miydi Çiydereli Halil
Kızını everecekti,cebindeki yetmezdi.
Yıkılıverdi telli kavak,
Ortasına gecenin boylu boyuncak.
Oldu mu ya,dedi telli kavak
Böğründe duran baltaya;
Yaşayıp gidiyorduk şunun şurasında.
Kim gönderecek şimdi selamını suların,
Samanyoluna yaprak yaprak?
Ne olacak şimdi rüzgar?
Kuşlar nereye konacak?

Ordan oraya atıldı telli kavak
Elden ele satıldı.
Boynuna dört demir takıldı
Çankırı'ya beş mavzer atımı uzak,
Bir tepenin duldasına cakıldı.
Telefon direği oldu telli kavak.
Vınladı durdu telefon telleri boynunda.
Samanyoluna baktı geceleri.
Suları düşündü ayaklarının ucunda,
Yapraklarını düşündü,
Rüzgarı düşündü avcunda,
Gözleri dolu dolu oldu.
Bir türkü tutturdu en sonunda;
'Telefonun tellerine,kuşlar mı konar
Herkes sevdigine cicim,böyle mi yapar?'

Aydın Gün

Bir telli kavak hüznünü içime yerleştirdi ya...ömrüm boyunca telli kavak esintilerinde büyük ustanın adını anacağım. Işıklar içinde uyusun.

Aydın Gün; 1917 Adana doğumlu, opera sanatçısı, rejisör, İstanbul ve Ankara Opera'sının kurucusu. Hayatı başarılarla dolu olan sanatçımız 2007 yılında Berlin'de, 90 yaşında hayatını yitirmiştir. .