Terörü yok edecek kahramanlar!

Milliyet Blog'da yazan ögretmenlerimiz var. Gencecik çocuklarımız. Kimi yeni başlamış öğretmenliğe. Öbürü 6 yıldır Güneydoğu'da. "Odunu yok yakmaya. Lambası yok okumaya..." Ama oradalar.

Ben diyor; kalem tutmayı, okumayı, konuşmayı öğreteceğim. Öğreteceğim ki, ellerinde silah yerine kalemleri, bomba yerine şiirleri olsun.

Yirmilerinde, yaşlarının baharında, plajlarda koşturmak, sevişmek, eğlenmek varken, Anadolu'nun bilinen-bilinmeyen köşelerinde bu cocuklar neler yapıyorlar? "Ben öğreteceğim. Öğreteceğim ki konuşsunlar. Benim dilimle. Kendi dilleriyle..."

Deli midir, nedirler?

Kahraman olmak kolay değil. Deli de olacaksın. Cesur da. Kahraman olmak kolay değil. Öğretemezsin kahraman olmayı. Satın alamazsın kahramanlığı. Kandıramazsın karşındakileri. Ben kahramanım, diye. Kahramanlık, yürek ister. Yürek hem taş gibi katı, hem de sevgi dolu olmazsa kahraman olamazsın...

Uzun sure once Hurriyet'te Bekir Coşkun'un köşesinde okumuştum. İki genç hanım öğretmenimiz, koy okulunda soba alevlerinin çıkardığı yangında ölmüşlerdi... Sessiz, sedasız... Kimse ne geldiklerini, ne yaptıklarını, ne de gittiklerini duymamıştı. Çok meşguldük. İstanbul'da ki moda gösterisi, Ankarada'ki dedikodularla...

Buralarda da, moda ve dedikodu ile herkes çok ilgili. Ama, kazara, kenarda köşede böylesine bir kahraman bulsalar, göklere çıkartıyorlar...

Ogretmenim... Sana "Kahraman" da diyemiyorum artik... "O" soze bile sigmazsin!...

NOT: Leman Hanim, Mehmet Bey, Selahattin Bey, Abdullah Bey, Mustafa Beyler... Ellerinizden operim.