Testler Mest Eder!

İnsanlarımız bir umut uğruna uğraşıp duruyor, o sınav senin bu sınav benim koşuşturup duruyor da acaba bunda bir yanlışlık bir saçmalık var mı yok mu diye düşünsek de herkes böyle yapıyorsa bu mutlaka doğrudur diye devam ediyoruz hayatımıza.

Bir sınav var; sınavda genç yaşlı sağına soluna bakmaksızın bırakın bir ömür boyunca hatırlamayı, birkaç ay sonra belki de saatler sonrasında asla hatırlamayacağı, hatırlamak istemeyeceği şeyleri kâğıtlara kendilerine verilen süre içerisinde doldurmaya çalışıyor. Acaba bir sene sonra hatırlamayacağı şeylerle elde ettiği belge, lisans gerçekte bir işe yarar mı? Misal bir dil sınavı olsun, sınava giren kişi daha önce ezberlediği her şeyi kâğıtlara eksiksiz olarak doldurdu ve altı ay sonra öğrendiklerinin yüzde otuzunu, bir yıl sonra yarısını beş yıl sonra da yüzde seksenini unuttu. O zaman elindeki belgesinde beş yıl önce aldığı belgedeki veriler gerçekte kendisinde yoksa o belgenin geçerliliği nedir?

Sınavlar düşünün yazım kuralları, çekim kuralları, fiiller, isimler, sayısız yazar, edebi akımlar, felsefi kuramlar, kuramcılar ezberlendi ve unutuldu. Kişiye öğrendiklerinin veya unuttuklarının faydası nedir? Diplomalar, bilinen bilgileri mi yoksa unutulan bilgileri mi belgelemektedir yoksa belge ve diplomalar aslında yapay bir amaca mı hizmet etmektedir? Bunun yerine dil dersinde hikâyeler yazmak, pratiklerle ölümsüzleştirmesi gereken somut eserler vücuda getirilmesi gereken edinimlerin ölüme bu kadar kolay terk edilecek bir yöntemle öğrenilmemesi, diğer tüm bilimlerde de benzer yöntemlerle somut ürünlere dönüştürülmeyi en azından gerçek hayata uyarlanması gerekir.

Yüzde elli, yüzde altmış veya yetmiş sınıf geçmeyi sağlar ama gerçekte yüzde yetmiş beş dahi işe yaramaz. Düşünün ki bir lastikçiye gittiniz, adamcağız üç lastiğinizi değiştirdi, yüz üzerinden yüzde yetmiş beş eder, hadi verin lastikçinin parasını çalıştırın arabanızı çıkın yola!