Tıp Bayramı

DOKTORLARIMIZ.....

Yaşam boyunca, umutlarımızın tükendiği, soluğumuzun kesildiği anlar olmadı mı hiç?...Canımızdan çok sevdiğimiz insanı tam kaybettiğimizi düşünürken; iki solukluk zaman arasında, bize kavuşturan bir hekimle tanışmadık mı?...

Acılarla kıvranan hasta için, bir solukluk rahat nefes alabilmek nedir?...Doğum anında ölümle burun buruna gelmiş anne adayının, müdahale sonucu yavrusuna kavuştuğunda hissedilen o özel duygu nasıldır?...Karanlık, derin ve sonsuz boşluğa bakan bir insanın, görmeye başladığı o ilk andaki yüz ifadesi ve sevinci!...Saydıklarım elbette ki anlatılası değil, yaşanası özel anlar ve özel duygulardır…Çaresizliklerimizle umutlarımız arasında sıkışıp kaldığımız anların hemen ertesinde, nasıl da minnet duyarız... Bizim için yaptıklarının karşılığını ödeyemeyeceğimizi biliriz, biliriz de; hastasını kurtaramayan bir doktorun üzüntüsünü düşünmek bile istemeyiz.Hiç paylaşmayız umutlarının tükenişini…

Ettiği Hipokrat yeminine sadık kalarak; yüreğinin sıcaklığınla, gözlerindeki yaşam sevincini hastasına şifa olarak sunan ve gücü tükenene kadar çaba harcayan değerli hekimlerimiz. Kimi zaman imkansızlıklarınızın farkına varamıyoruz…Çabalarınızı görmezden geliveriyoruz. Kim bilir belki de işimize geliyor, görmezden gelmek!...Zannediyoruz ki; sizin hiç sıkıntınız olmaz, siz hiç sorun yaşamazsınız…Sevdikleriniz hastalanmaz…Canınız yanmaz…Ölümler sizi üzmez…Siz yorulmaz, siz öfkelenmez siz hiç çaresiz kalmazsınız…Biz hasta ve hasta yakınları isteriz ki; şifa aradığımız an siz hazır ve bizi dört gözle bekliyor olun, acılarımızı dindirin, teselli edin, ama sadece bizim!...Kafamızda ürettiğimiz çeşitli yeni yeni hastalıkları anlayın…Ah!..Bir de kendini yarı doktor zannedenlerimiz vardır hani?...Kendilerini sizin yerinize koyarlar. Hani ilaç önerirler. Reçeteye müdahale ederler. Oysa en çok duyup bildiğimiz aspirinin bile içeriğini bilmezler. Siz iyi tanırsınız böyle tipleri. Sabırla hoş görüyle izah edersiniz .Yardımcı olmaya çalışırsınız, açıklamalarda bulunursunuz…Daha mı? Daha kim bilir neler yaşarsınız gün boyu? Kah öfke, kah panik!... Kimi zaman da şiddet! Hedef sizsiniz…Kim bilir; arada bir de yürekten kocaman bir teşekkür alır mısınız acaba minnet ve sevgi dolu?...

Mustafa Kemal ATATÜRK’ün, “Beni Türk hekimlerine emanet ediniz” sözünün gururunu hissedip yaşamak sizlerin hakkı…Ettiğiniz Hipokrat yeminine bağlı kalmaya, bizim acılarımızı paylaşıp azaltmaya ve yaralarımızı sarıp şifa katmaya devam ediniz lütfen…Duruşunuzdaki güven, beyaz önlüğünüzdeki temizlik, yüreğinizdeki sevgi, dağarcığınızdaki hoş görü ve sabrınız hiç tükenmesin …