Tiye almak!

Bu lafı ilk defa 86 yılında duydum!

O zamanlar Onduline firmasının inşaatlarında kalıp montaj işlerini organize ediyorum. Şantiye şantiye dolaşıyorum iki

günde bir. Başladığımda, bir haftada bitmeyen kalıplar iki günde bitmeye başlamıştı. İşime de geliyor gezmek! Zaten fazla

durdum mu bir yerde canım sıkılır!

Sapanca’ya gidiyoruz Şem’i Beyle! Firmanın inşaatlar sorumlusu Şem’i Bey! Onduline fabrikası Maşukiye’deydi o zamanlar!

Fabrikayı gösterecek bana! Arabistan’dan getirdiğimiz termosa ayran koymuşum, yolda içerek gidiyoruz!

“Ahmet, şantiyelerdeki kalfalar seni kıskanıyor biliyor musun?”

“Niye Abi?”

“Geldin işler hızlandı! Bir de seninle samimi olduk ya kıskanıyorlar işte!”

“Şaka yapıyorsun benimle Abi!”

“Vallahi tiye almıyorum seni Ahmet!”

Ulan ilk defa duyuyorum bu lafı! Ben ki bu kadar Gırgır, Fırt, Çarşaf, Salata okuyup hatim etmiş adamım ilk defa

duyuyordum bu lafı!

Ben gene kendi lisanımla konuşuyorum!

“Valla şaka yapıyorsun Abi!”

“Vallahi tiye almıyorum seni Ahmet! Ciddi diyorum!”

Adam sanki ezberletiyor bana bu lafı!

O gün bugündür benim de dilimde!

Bir Sapanca yolculuğunda başladı her şey!

Mahmudiye’de su da içmiştik! Bakın onu da hatırladım!

Hafızam iyidir!