Tomurcuktan tohuma dönmek

Kurudu , dokunduğum en son yeşillikte kurudu. Sanki ellerim kezzaptan bir ateş, neye dokunsam kurudu. Oysa renk renk çiçekler açsın diye sevmek istiyorum ben. Benim dokunuşumda hata var mı bilmiyorum? Söylemedi hiç kimseler. Yoksa hep çoğu kurumuş küçücük bir yeşilliğe mi kanıyor ruhum? En nazik ve en içten duygumla yaklaştım, yaktım ve kavurdum, içimde tek bir çiçeği tohum verecek kadar büyütemedim bunca yıldır. yıkıp geçmek istemediğim , kalıp inşaa etmek istediğim yüreklere dönsünler diye çabalarken, savaştan çıkmış şehirlere mi uğradım bilmeden. Bakmadım ki hiç neresi harabe, ben sadece ışığı sönmüş gözlere ışık eklemek istedim. Onlar bendeki enerjiyi emip gittiler başka diyarlarda kök saldılar. Ot muydular? SANMAM. Çok mu arsızdılar ki? SANMAM.Bir şey olmalı fark edemediğim.

Tuhaf işte. ÇABALIYORUM.

Şimdi dokunmaya korkuyorum , karşımda aşkın kapısı tam önünde duruyor, eşiğin üstüne basıyorum. Elimi uzatsam , kapının kolunu tutup açsam içinde olan yeşili kurutmaktan korkuyorum. Üzerimde umuda ait bir sürü tohum, içimde yüreğimde kuraklık değil deli pınarlar var üstelik, bir cesaret hayallerimde yanımda, ama üzülmekten bıkkın gözlerim durduruyor ayaklarım demirden sanki yeterince ısınmadıkça bükülmüyor, kalıyorum eşikte, sanki hayatın eşiğinde daha da ağarlaşıyorum .


Garip işte. DENİYORUM

Aniden ve kendiliğinden açılsa kapı istiyorum. Güçlü bir el sıkıca kavrasa kolumu, aldırmam morarsa da, çekse içeri ve sürüklese beni.Ne olduğunu anlamadan kendimi bulsam birinin yüreğinde, kaygısızca savrulsa tohumlar onun rüzgarıyla ve binlerce çiçek açsam pırıl pırıl , renk renk bir vadi gibi olsa yüreği istiyorum. Hiç tasasız koşsam yemyeşil ruhunda, bastığım yerlerde kocaman çınar ağaçları yetişse kendiliğinden , bomboş vadi koca bir orman olsun diye her yanı dolaşsam adım adım istiyorum. Tasa perdesi olmadan yüzümde , kollarında soluk alıp, sakinleşip uyuyakalmayı istiyorum. Tıpkı beraber filizlenmiş yan yana iki sarmaşık gibi birbirine dolanıp, düz duvara tutunmayı başarıp, kuruyup sökülsekte yerimizden beraber bir çöplükte çürümek istiyorum.

Manyaklık işte. YORULMUYORUM İSTEMEKTEN.

İki ihtiyar çocuğun sonbahara gelmeden son enerjilerinde , hayatın tüm yeşilini bedenlerine sığdırmalarını beklemek benimki..

Benim ki ….ÇOCUKLUK İŞTE! Sadece aşk yetmiyor ki hala çocuk yüreğe. Tomurcuktan tohuma geçişte çalışkan arılara ihtiyaç duyuyor doğa bile..