Tülay'ıma

Bir kış ikindisinde ailemize katılışının haberini Nihat'ın çocuksu kıskançlığıyla ablamın bacaklarına sarılışından anlamıştık. Evimizin en küçüğüydün. Gözlerim büyümeni, bir annenin çocuğunun büyümesini izlediği gibi izledi. Yaşantımda, hafızamda sana ait o kadar çok görüntü var ki neredeyse sen, ben olmuşsun diyebilirim.Eski dökük köy evimizin soba yanan tek odasındayız. Bebekliğini hatırlıyorum, adını koymak için yaptığımız ad çekme kuralarını,seni sardıkları kundağı, battaniyeni, sana kurdukları beşiğini sonra. Adım atışlarını, işlik bayırını çıkamayan küçük adımlarını, saçının en sarı tutamını ve burmundan gitmeyen sadece ogluşumda da duydugum güzel kokunu.
Sen her ne kadar grileri sevsen de benim için gelinciklerin rengisin. Öyle ki sana ait bendeki her anı, kan kırmızı, pembe, mor. Odadan odaya geçtiğimizde kestiğin para cezlarını, sayfalarca yazdığın acıklı hikayelerini,anneme olan ve hala bitmeyen müptela duygularını, Nihat ile her konuda giriştiğin rekabeti hatırlıyorum.Genç kızlığa adım atışını, güzel bir genç kız oluşunu gördüm. Birlikte tatillere çıktık, çok güldük çok eğlendik. Pazar sabahları erkenden kalkıp seni seyretmek de güzeldi, odamızda sırlarımızı paylaşmak da.
Sonra büyüdük canım kardeşim.Önce gelin olduk teker teker uçtuk minik yuvamızdan . Seni gelinlikler içinde, mutlu görmek çok güzeldi. Sonra anne oldun, dünyalar güzeli iki evlat, altın yürekli bir eş nasip etti Allah sana.
Mutluluğun sevincim, üzüntün kederim oldu. Gözünden akıttığın her yaş canımı çok acıtıyor inan bana.
Şimdi sana bir abla nasihatı sil gözlerindeki yaşları daha güçlü adımlarla yürü bakalım hayata.......
Sen benim kıvrak zekalı, altın yürekli biricik Tülay'ımsın.
Bugüne kadar yaşamıma kattığın her güzel şey için binlerce teşekkürler.... İyi ki varsın ve annem seni iyi ki doğurmuş.