Tüm annelere ve annelik ruhu taşıyanlara

Bu Gün Anneler Günü.

Gerçekte herkes bir annedir. Doğuran, koruyan, bakan, besleyen, öpen, koklayan, canından can katan, katıksız seven, eğiten, yetiştiren…

Var edilen, bir candan öte bir yavrudur. Onun var olmasına katkıda bulunan, yaradılışa destek veren herkes ya annedir, ya da annelik duygularına, erdemlerine, sorumluluklarına, koruyuculuğuna ve şefkatine sahiptir. Bu anlamda var eden, bakıp besleyen, koruyup yaşatan ve “yavrum” diyebilen herkeste biraz “annelik” vardır… İşte bu nedenle;

Anneme, eşime, anneler gününde anne olacak kızım Yağmur’a, tüm annelere, annelik duygusunu taşıyanlara ve anne olmaya layık olanlara…

“Yürek ağlamadığı sürece göz ağlamazmış” derler.
Yeri geldiğinde öyle gizlediler ki gözlerini,
Göremedik, ağladıkları halde gözyaşlarını…
Görmemiz gerektiğini fark ettiğimizde de…
Ya biz çocuk değildik… ya da onlar… ..?

Uykusuz geçirdiler gecelerini… biz uyuyalım diye
Hep açık tututlar gözlerini… biz korunalım diye...

Gerektiğinde güneşe perdeydiler,
Sıcak demeden yanarak...
Gerektiğinde ayaza örtüydüler,
Soğuk demeden donarak...

Açlıkları, tokluğumuz ,
Endişeleri, mutluluğumuz,
Korkuları, güvencemiz,
Telaşları, sükûnetimizdi...

Biz yedikçe, sanki doyan onlardı.
Gülümsediğimizde, sevinçten uçanlardı.
Üzgün müyüz diye gözümüze bakanlardı
Azıcık bunalsak, ateşler içinde yananlardı.

Hiç düşündün mü bir tomurcuğun nasıl açtığını?
Bir filizin nasıl büyüdüğünü?
Hiç gözledin mi bir fidanın boy sürmesini?
Emeklediğini, yürüdüğünü, anne dediğini...

Sen nereden bileceksin,
Bir çocuğun nasıl büyüdüğünü?
İçinde bir canlı yaratmadın ki...
Kanınla, canınla beslemedin ki…
Kıpırdadığını, güldüğünü hissetmedin ki…

Uyurken gülümsemesini, meleklerle konuştuğuna,
Rüyasında seni gördüğüne, yormadın ki…
Hazırladığın mamayı önce sen tatmadın ki,
Sıcaksa benimki yansın demedin ki…

Azıcık rahatsızlandığında, sen solmadın ki
Ateşi çıktığında, havale geçiren sen olmadın ki…
Meleğim… dünyalara değişmem… demedin ki…
Belki de hiçbir oyuncağı bu kadar sevmedin ki…
Sen hiç anne olmadın ki…

Onunla bebek, onunla çocuk oldun mu?
Gülsün diye masallar, oyunlar uydurdun mu?
Ninnilerin en güzeliyle uyuttun mu?
Mutlu olsun diye, meleklerle konuştun mu?

Allah’ım ona gelmesin bana gelsin… dedin mi?
Sen hiç bu kadar yürekten dua ettin mi?

Sıcaklıkları huzurumuz,
Sevgileri güvencemiz.
Övgüleri onurumuz,
Duaları koruyucumuz oldu…

Onlarsız günümüz yok ki, hep onlarlayız…
Canımız yansa, ayağımıza diken batsa “ah anam”,
Korksak, kabus görsek “anneeee”
Sevinsek, mutlu olsak “anneciğim”…
Pişman olsak “…başta tac imiş…”
Sonradan da öğrensek “…her derde ilac imiş”

Duaları üstümüzde,
Sevgileri kalbimizde,
Şefkatleri gönlümüzde...

Günleri kutlu olsun…