Tünelin Ucunda Görünen Işık..

Çok çok uzun dinledim seni. Vakit olsa bir o kadar daha dinleyebilirdim.

Anlattın, anlattın..

Anlattıklarınla geçen her dakika, seni daha çok tanımama, sana daha çok saygı duymama yardım etti.

Zaten sana karşı saklayamadığım saygı zaaf karışımı bir fırtına var beynimde.

Ama önemli olan beynimdeki fırtınanın dinmesi ya da dinmemesi değil.

Önemli olan senin kafandaki artçı sarsıntıların büyük bir depreme dönüşmemesi. Tahmin etmişsindir, bu artçı sarsıntılar, senin saatlerce anlattıklarının sana verdiği zararlardır.

Depremler zordur, yıpratıcıdır, yakıcıdır, acıtıcıdır, ölümcüldür.. Ama tüm bu yıkımların yok edilmesi de imkansız değildir.

Hayat Otobanı'nın bundan sonraki bölümlerinin temellerini sağlam ve hilesiz malzemeyle atarsın, sağlam basarsın adımlarını o yolda.

Göreceksin artçı sarsıntılar değil, 9,5'luk depremler bile zarar veremez artık sana. Ve dimdik, onurlu, gururlu, korkusuzca yürüdüğünü görürsün bu acımasız otoban'da..

Ama önce o yola giden tünelin ucundaki ışığı görmen lazım. Ben gördüm senin yerine o ışığı, bu gün seni dinlerken.

Sende göreceksin eminim.

Yeterki yılma,

Temelleri daha sağlam at bundan sonra..

Unutma,

"Sabaha en yakın zaman,

Gecenin en karanlık zamanıdır."

Sevgiler..

Saygılar..

13.08.2012