Türban jesti mi?

Abdullah Gül adı, Cumhurbaşkanlığı için Tayyip Erdoğan tarafından aday gösterilip, ortaya atıldığı zaman, herkes “gerçekten bu işi en iyi yapabileceklerden biri, fakat…” diyerek hemen eşinin türbanını akıllarına getirdiler.

Oysa bu görevi yapacak kişi Abdullah Gül’dü. Görevle eşinin başörtüsü arasında ne gibi bir bağlantı vardı ki? (Dolambaçlı yoldan kurulan bağlantıları elbetteki saymıyorum).

Aynı şeyi daha önce Merkez Bankası Başkanı seçiminde de yaşadık. Durmuş Yılmaz’ın eşi belki hayatında hiçbir bankacılık işlemi yapmamış, fatura yatırma dışında belki bankaya bile gitmemiş bir hanımefendiydi. Fakat Yılmaz bey bankacılık konusunda kendisini yetiştirmiş, Merkez Bankası’nın başına getirilmesine kimsenin itiraz edemeyeceği bir noktaya gelebilmiş bir kişi. Ama eşinin başörtüsü sanki onun en iyi bildiği bir işi yapmasına engel görülüyordu.

Dünkü gazetelerde hepiniz görmüşsünüzdür. Milli Savunma Bakanımız Sayın Vecdi Gönül, eski hükümetin bir anısı olarak, Bakanlar Kurulu üyelerinin hepsine, kendi bakanlığını anımsatacak birer hediye vermiş… Bir tabanca…

Şiddetin bir numaralı temsilcisi; en kutsal değer olan yaşama hakkını, saniyeler içinde yanlışlıkla bile insanın elinden alıveren kalleş bir âlet… Yüreğinde korkusuzluktan eser bile bulunmayan pısırıkların, küstahların eline geçtiğinde, onları cengâver postuna sokan bir Azrail.

Hep birlikte karşı çıktığımız savaşların en korkunç, en vahşi, en can alıcı silahı… İlkelliğin tezahürü olarak, insan olmayı bilmeyen, insan içinde dolaştığını farketmeyen cahillerin, her an ormanda bir ava çıkmış gibi toplumdan uzak, insanlıktan nasibini alamamış korkakların belindeki tek sermaye…

Çağdaş medeniyetler seviyesine çıkmak için çırpındığımız bir ortamda, ruhsatlı da olsa alınmaması, satılmaması, taşınmaması, kullanılmaması gerektiğini düşündüğümüz, sık sık ağzından çıkan serseri bir kurşunla gencecik evlatlarımızı kaybettiğimiz, bu yüzden yasaklanmasını istediğimiz tabancayı, Milli Savunma bakanımız, kabine hatırası olarak arkadaşlarına vermek üzere hediye olarak seçmiş.

Hem de öyle bir bakan ki, hasbelkader Karadeniz’den, Doğu veya Güneydoğu Anadolu’dan aşiret oylarıyla mecburen parlamentoya giren bir ağa oğlu değil… İlkokul diplomasını dışarıdan almış, tesadüflerle meclise sürüklenmiş bir halk ünlüsü de değil.

Meclisteki albümüne bakılırsa, 1939 yılında Erzincan’da doğan Mehmet Vecdi Gönül Ankara Üniversitesi.Siyasal Bilgiler Fakültesi’ni bitirmiş, TODAİE, ABD Güney California Üniversitesi’nde master yapmış, Mülki İdare Amirliği, Valilik, Kaymakamlık, Mülkiye Müfettişliği, İçişleri Bakanlığı Özlük İşleri Genel Müdürlüğü, Kocaeli Valiliği, Emniyet Genel Müdürlüğü, Ankara, İzmir Valiliği, YÖK Kurucu Üyeliği, İçişleri Bakanlığı Müsteşarlığı, Sayıştay Üyeliği ve Başkanlığı, Avrupa ve Dünya Sayıştaylar Birliği Divan Başkanlığı, Dünya Sayıştaylar Birliği Teşkilatı Denetçiliği, TBMM Başkan vekilliği, Milli Savunma Bakanlığı, Avrupa Konseyi Parlamenter Meclisi Üyeliği yapmış bir isim.

Dahası, Ak Parti içinde, sırf eşinin başı açık diye cumhurbaşkanlığı için herkes tarafından aday gösterilmiş biri… Açık veya kapalı başlı bir eşle birlikte olmanın elbette sosyal bir anlamı ve değeri vardır ama, kişinin kişiliğine ve görevine zerre kadar etkisi olmadığını bu olayla ben bir kez daha anladım.

Bu çarpıcı örnekten sonra Abdullah Gül’e sırf eşinin başı örtülü diye karşı çıkanları, gerçekçi olmadıklarını düşünerek kınıyorum. Hele Abdullah Gül’ün eşinden bir “jest” bekleyenlerin artık samimi olmadıklarını düşünüyorum.

Cumhurbaşkanlığı seçiminin çıkmaza sokularak, Türkiye’nin bir erken seçime zorlanmasına sebep olanların, yapılan bunca aleyhte propagandaya rağmen halk tarafından Ak Parti’nin % 47 gibi bir oranla yeniden meclise gönderilmesine karşı, hiç değilse “mağlubiyeti kabullenmek”, “halkın iradesine saygı duymak” gibi, en ufak bir jest yapmayı bile akıllarına getirmemelerine karşılık, hâlâ Gül’den ve eşinden jest yapmalarını beklemelerini, iyi niyetle de bağdaştıramıyorum.