Türkçemizde, kullanılan, gün ve ay isimlerinin kökenleri...

Anadolu, yüzlerce medeniyete beşiklik yapmış ve yapmaktadır..

Kültürümüz ve dilimiz de bu medeniyetlerden ziyadesiyle etkilenmiş.

Saraylarımızda, Türkçemiz, üvey evlat muamelesi görmüş ; Arapça ve Farsça'nın  tüm eserlerde tercihan ve baskıyla kullanılmış olması sonucunda, Osmanlıca adını verdiğimiz bir mozaik dil ortaya çıkmıştır.

Tavla oynayanlar Farsça altıya kadar saymasını bilirler (yek, du, se, cihar, penç, şeş).

 Farsça yedi: 'heft' dir (veya hefte).

Yedi günlük, 'hafta' ismi de buradan alınmıştır.

Halen Türkçe'de kullandığımız gün isimlerinin kökenlerinin neler olduklarını biliyor musunuz? 

Cuma .......Arapça......(toplama, toplanma) 
Cumartesi-----Arapça......(ertesi - Türkçe) 
Pazar........Farsça.......(ba = yemek, zar = yer) 
Pazartesi.....Farsça.......(ertesi - Türkçe) 
Salı.........İbrânice.....(üçüncü) 
Çarşamba....Farsça........(ceharşenbe = dördüncü gün) 
Perşembe....Farsça.......(pençşenbe = beşinci gün) 

Günümüzde kullandığımız ay isimlerinin geldikleri yerler de çok farklı kaynaklardır.

Hicri takvimdeki Arabi ay isimlerinin bugün hiçbirini kullanmamamıza rağmen yine de Şubat, Nisan, Haziran, Temmuz ve Eylül aylarının isimlerinin kökenleri Arapça ve Süryanice; Kasım ayının ise Arapça. 

İşin daha ilginç yanı bunlardan Şubat, Nisan, Temmuz ve Eylül hemen hemen aynı telaffuzla Yahudi takviminde de yer alıyorlar.

Ayların isimleri ve kökenlerine bir göz atalım. 

Ocak = Türkçe (Kışın evlerde ateş yakılan yer) 
Şubat = Süryanice 
Mart = Latince (Maritus - mitolojik isim Mars'tan) 
Nisan = Süryanice 
Mayıs = Latince (Tanrıça Maria'nın ayı) 
Haziran = Süryanice 
Temmuz = Arapça / Süryanice 
Ağustos = Latince (Roma İmparatoru Augustus'un adından) 
Eylül = Süryanice 
Ekim = Türkçe (Toprağı ekmekten) 
Kasım = Arapça (Bölen) 
Aralık = Türkçe (İki zaman dilimi arası)
************

Kaynak :tdk.gov.tr