Türkün katliam tarihi

Yine tarihimizin kanlı sayfası açılıyor...

26 şubat 1992 gecesi Hocalı, Azerbaycan'ın stratejik önem taşıyan şehiri Ermeni ve Rus birleşmeleri tarafından barikada alındı. Evleri yakmakla başlayan cellatlar ahalinin üzerine kalın kar soğuğuna dayana bilecek sıcak giysi almalarına bile fırsat vermedi. Panikle dışarıya dökülen halk ölümden ve daha da korkuncu ve kötüsü işgencelerden kaçmak için yakındaki ormanlığa yüz tuttu. Soğuktan ağlaşan çocukların sesine rehine düşen kadınlarımızı, yaşlılarımızı ve erkeklerimizi dara çektiler...

Sabah bu siyah haberi alınca ermeni tarafının cesetleri toplamadan hakikatleri dünyaya göstere bilmek amacına Azerbaycan'ın cesur gazetecisi Çingiz Mustafayev kameraman arkadaşlarıyla helikopterle olay yerine geldi. Ve tabi ki, yabancı medyaya da iletildi.

Olayı kameraya alan gazetecimiz ve arkadaşları göz yaşlarını tutamadılar, Çingiz Mustafayev yarı çıplak 4-5 yaşlarında kız çocuğunu kucağına alarak hüngür-hüngür ağladı.

Daha ileride yaşlı bir dededinin yırtılmış kafatası ile cansız bedeni yatıyordu. Yakında ise tütsüsü henüz havaya yükselmekte devam eden yanmış cesetler korkunç ve vahim görünüyordu...

Bu olaydan 17 sene geçmesine rağmen o gece ormanda Ermeni ve Rusların elinden saklanmayı başarıp yakın illere kadar kaça bilen insanların bu gün çoğusunun ayakları kesilmiş durumda. Kalın kar gece boyunca sabaha kadar dehşetin elinden kurtulmaya çalışan insanların ayaklarını, ellerini dondurarak adeta bir tahta parçasına dönüştürmüştü...

Şimdi diyeceksiniz ki, ne kadar aynı konu üzerine yazıyorsun, hep Ermenilerin kötülüklerini anlatıyorsun. Ama emin olun ki, benim bu güne kadar anlattıklarım onların ve lobilerinin yaptıklarının yanında hiç kalır.

Bir de düşünüyorum ki, ABD başkanlığına yeni oturan, soykırımı tanıma sözü vermiş, Huseyin Barack Obama cenaplarının karşısına bu gün bu hakikatı ıspatlayan görüntüleri koysak, acaba cevabı ne olurdu? Doğrusu çok merak ediyorum...

Bir şeyi kesin biliyorum ve sizlerle paylaşmak istiyorum ki, günahsız insanların gözlerini diri-diri çıkarmakla, borulara kitleyip diri-diri yakmakla, daha küçücük kızlarımıza tecavüz etmekle, erkeklerimizin cinsel organlarını, burunlarını, kulaklarını kesmekle ve daha söyleyemediğim, akıl almaz vahşetleri yapmakla Türkün gözünü korkutmaya çalışıyorlar. Bu onların en önde gelen siyasetleridir.
Ve aslında az da olsa nail olmuşlar diye bilirim. Çünkü, bazı insanların evlatlarını askerden saklamaya çalıştığını 1992-2000 senesine kadar müşahide ettim.
Nerdeyse vatanperverlik programlarının yerini hep eğlence programları aldı ki, o vahşeti az da olsa unuta bilelim.

Ama daha da azimli ve kararlı davranıp en kısa zamanda topraklarımızı geri almayı ve Türkün kim olduğunu ıspatlamanın zamanı gelmiştir diye düşünmüştüm.

Fakat siyaset başka türlü yöneldi ve hala Hocalı katliamında bizzat iştirak etmiş Robert Koçaryan, Serj Sarkisyan ve başka Ermenistan resmileri neinki azatlıktadırlar, üstelik en yüksek vazifelerde mevki tutmuşlar.

Azerbaycan bu günü-26 şubat tarihini ağlayarak, sızlanarak geçirdiği halde Ermenistan Karabağ'ın üzümünüden 1992 yılı Hocalı soykırımı şerefine yapılmış şarapı içerek şenlik yapmaktalar...