Ufkumu kısıtlamayın!!!!

Daha önce de bahsetmiştim.Sabahları işe giderken Zincirlikuyu'da otobüsten inip Korukent istikametine 2 Km kadar yürümem gerekiyor.Eh Korukent de ikamet edenlerin çoğunun özel arabası olduğu için günde 3 otobüs seferi düzenleniyor çalıştığım yere onların saati ve güzergahları da bana uymuyor. Şikayetçi değilim. Yürümek güzel. Bütün gün masa başında oturan 80 kiloluk bir hatun için daha da güzel. En azından bacaklarım çalışıyor.

Güzergehımı seviyordum. Yaklaşık 15 dakika yürümem gerekiyor fakat keyifli bir yol. Aşağı inişte yolun sol tarafı açık alan. Yürürken taaa uzaklara bakıyorum. Taa uzaklara. En uzaktaki evlerin siluetlerinden tutun gökyüzü, havanın durumuna göre, gri ya da beyaz bulutlar, gri ya da mavi gök yüzü dinginleştiriyor beni. Her ne kadar her yer bina, asfalt, radyo istasyonu ve baz istasyon dolu olsa dahi bakabildiğim ve görebildiğim alan geniş. Ve tüm saydığım çirkinlikler uzaktalar.

Bu sabah yine aşağı doğru yürürken tahta bir perde çekildiğini gördüm yolun kenarına. Reklam panosu yapıyorlarmış. Hiç hoşuma gitmedi karşılaştığım duvar. Görüş alanım kısıtlanmıştı. Sonra bir düşündüm ki evden çıktığım andan itibaren görüş alanım kısıtlı. Gözüme hep bi şeyler çarpıyor. Hep de aslında görmek istemediğim şeyler. Kapıdan çıkmamla karşı apartmanın soğuk beton duvarı soğuk bir "Günaydın" diyiveriyor bana. Ve tüm yolculuğum boyunca bir sürü, bir sürü bina görebildiğim ve fark edebildiğim ne mavi gökyüzü ne de bulutlar var. Ancak başımı kaldırabilirsem görebileceğim onları , karşıma bakabildiğimde değil. Şimdi de tahta reklam panoları ile kısıtlanıyor ufkum. Sadece önüme bakmaya zorlanıyorum. Ben dün sabah da olduğu gibi uzaklara bakmak göz alabildiğine boşluğa akmak istiyorum.

Görüş alanımın, bilmem ne banka kartının, bilmem ne avantajlarını anlatan, pişmiş kelle gibi sırıtan bir konu mankeni ile sınırlandırılmamasını istiyorum. Görüş alanımın tahta perdelerle ya da koca koca binalarla sınırlandırılmamasını istiyorum. Önüme bakmaya zorlanmak istemiyorum. Başka yere bakmak istediğimde de gözüme zoraki bir şeylerin sokulmamasını istiyorum. İnsanım ve özümden doğamdan uzaklaştırılmamak istiyorum. Yeter bırakın gözümün alabildiği yere kadar bakabileyim, yeter bırakın bakabileyim ki görebileyim. Ufkumu kısıtlamayın!!!!!!!!!