Ülkemde öğrenmenin yaşı

Yaş 5: 12 Eylül ihtilalinin olduğunu ve kardeşin kardeşi vurduğunu öğrendim.
Yaş 10: Enflasyon diye bir canavar olduğunu ve babamın kazandığı paranın değerinin az olduğunu ama parası çok olanların daha da paralarının hızlı bir şekilde artabildiğini öğrendim.
Yaş 15: TRT dışında da televizyon yayınlarının olabileceğini öğrendim ve daha fazla televizyon izlemenin az spor az sosyallik, az kültürel faaliyet ve kolaycılık olduğunu öğrendim.
Yaş 20: Tutti Frutti diye bir yarışma programının insanı uykusuz bıraktığını ve bazı filmlerde bazı önemli sahnelerinin kesilebileceğini ve halkın ucundan azıcık sahneyi görebilmek için cinsel sapkınlık derslerine başlayabileceğini öğrendim.
Yaş 25: Tansu Çiller’in binlerce kişiyi bir gecede zengin ettiğini ve doların ne kadar değerli olduğunu öğrendim. Keşke öğrenim kredisini alan zengin arkadaşım gibi ben de krediyi harcamak zorunda olmasaydım da dolar alıp bir gecede paramın 6 kat değerlendiğini görenlerden olabileceğimi öğrendim.
Yaş 30: 30 yaşında üniversiteden sadece idealist olarak bilimsel çalışmalar yapmak uğrana atılabilineceğini ama siyasetle ilgilenseydim şimdi paşa gibi üniversitede kadro alabileceğimi öğrendim.
Yaş 35: Yolun yarısına geldiğimi ama daha yolun başında olduğumu öğrendim. Komplo teorilerinin (gerçekle hayalin birbirine karışmasının) ülkemin insanlarını psikopat, paronayak, sessiz, umursamaz, balık hafızalı yaptığını öğrendim. 30 yıl sonra bir 12 eylül ihtilalinin de olabileceğini öğrendim.
Yaş 35: Bir geceden her şeyin demokrasi adı altında değiştirilebileceğini, en populer isimlerin bir gecede hapse atılabileceğini en gereksiz insanların bile bir gecede medyada ve televizyonlarda boy gösterebileceğini öğrendim.
Yaş 40: Bakalım daha neler öğreneceğiz ?
Öğrenmenin yaşı
Yaş 5: Annemle babamın birbirlerine bağırmasının beni ne kadar korkuttuğunu öğrendim.
Yaş 12: Bir şeyin değerini anlamam için, ondan bir süre yoksun kalmak gerektiğini öğrendim.
Yaş 15: Bazen, hayvanların kalbinin insanlardan daha fazla işittiğini öğrendim.
Yaş 18: Hayatın, keder, şaşkınlık, ıstırap ve aşktan ibaret olduğunu öğrendim.
Yaş 24: Aşkın kalbimi kırabileceğini, ama buna değdiğini öğrendim.
Yaş 33: Bir arkadaşı kaybetmenin en kestirme yolunun, ona ödünç para vermek olduğunu öğrendim.
Yaş 36: Önemli olanın, başkalarının benim için düşündükleri değil, benim kendi hakkımda ne düşündüğüm olduğunu öğrendim.
Yaş 38: Eşimin beni hâlâ sevdiğini, tabakta iki elma kaldığında, küçüğünü almasından öğrendim.
Yaş 41: Bir insanın kendine olan güveninin, başarısını büyük oranda belirlediğini öğrendim.
Yaş 44: Annemin, beni görmekten her seferinde sonsuz mutluluk duyduğunu öğrendim.
Yaş 46: Yalnızca minik bir kart göndererek bile, birinin gönlünü aydınlatabileceğimi öğrendim.
Yaş 50: Sevgi, evde üretilmemişse, başka yerden öğrenmenin çok güç olabileceğini öğrendim.
Yaş 53: İnsanların bana, izin verdiğim biçimde davrandıklarını öğrendim.
Yaş 55: Küçük kararları aklımla, büyük kararları ise kalbimle almak gerektiğini öğrendim.
Yaş 64: Mutluluğun, parfüm gibi olduğunu, kendime bulaştırmadan başkalarına veremeyeceğimi öğrendim.
Yaş 70: İyi kalpli ve sevecen olmanın, mükemmel olmaktan daha büyük bir önem taşıdığını öğrendim.
Yaş 82: Sancılar içinde kıvransam bile, başkalarına baş ağrısı olmamam gerektiğini öğrendim.
Yaş 90: Kiminle evleneceğim kararının, hayatta verilen en önemli karar olduğunu öğrendim.
Yaş 95: Öğrenmem gereken daha pek çok şeyler olduğunu öğrendim.

"Dün sabaha karşı kendimle konuştum

Ben hep kendime çıkan bir yokuştum

Yokuşun başında bir düşman vardı

Onu vurmaya gittim, Kendimle vuruştum" Özdemir Asaf