Umudun Tükenmesini Sordum Kendi Kendime...

Umudun tükenmesi sordum kendi kendime... Yokluğa adım atmakla eşdeğerdir dedim, belki yanıldım ama tükenmekle yaşam umudu arasındaki fark incelmişse işte sorun buradadır demek de boş laf sanki veya lafı-güzaf demenin bile anlamı tükendi.

Kendime sordum tükenmişlikle yaşamdaki umut nerede gerçeğe ulaşır bilinmez ki derken bile sesimi kıstım…

Yar yarınsız olma düşleri var ya senden de öne çıktı demek bile boş laf…

Hep düşünürdüm ötelerin öteleri nereleridir diye...

Belki bir umut serüvenidir derdim...

Belki de karanlığın ardına bakakalmaktır derdim ama sonuç hep ötelerde kalırdı...Yaşamın bu tarafındaysan hâlâ, kalem geçmişin içinden çıkarır cümleleri, aşk geçmişten gelen bir meltem'se, yaşam senden yanadır usta...

Yaşamımızda özenerek, değer vererek, şüphesiz dua ederek aklımıza düşen ve fotoğrafına baktığımız insanlar vardır şüphesiz, oysa biri veya birileri vardır ki, onları görünce bir şekilde, kan kustuğum zamanlar gelir aklıma, şimdilerde, sadece gülümserim kendime...

Mustafa yılmaz