Urfalı Bekir Coşkun'un Ermeni Anneannesi

Hürriyet Gazetesi yazarı Bekir Coşkun, bugün yayınlanan yazısında; Ermeni ve üvey anneannesi olduğunu sonradan öğrendiği, yemyeşil gözlü Ümmühan Hanım’ı anlatıyordu. Dil keskin, kalem usta olunca yine oldukça vurgulu bir yazı okudu, okurları...

Bu topraklarda, böylesi ağdalı ve insanın içini acıtan, yüreğine dokunan nice hikayeler, nice yaşanmışlıklar var diye düşündüm. Mercan Dede’nin Ab-ı Beste’sini dinliyordum. O billur damlaları, o buz gibi su geldi oturdu, tam da yüreğimin orta yerine. Düğümleniverdi bir koca hıçkırık boğazımda...

* * *

O da Urfalıydı. 1857 yılında, peygamberler şehrinde, Urfa'da doğmuştu. Okuma-yazma öğrenmek için mahalle mektebine gitmişti muhtemelen. Ardından da yörenin meşhur Dabbakhane Medresesine devam etti. Üstüne bir de Rüşdiye bitirdi, buradan mezun oldu.

Artık ekmek parası kazanma zamanıydı. Memur oldu ve iş hayatına ilk olarak Urfa Tahrirat Katibi olarak başladı. Yani şehrin tüm resmi yazı işlerinden sorumluydu.

Bu sıralarda, resmi yazışmaları yaparken şiirler karalamaya da başladı. Hamurunda sıra geceleri gibi bir otantik sanat harcı olan toprakların insanıydı ne de olsa.

Aynı dairede Müsevvidlik (önemli yazılı evrak ve metinlerin ilk taslak çalışmalarını yapan kimse), Hakkari Tahrirat Müdürlüğü, Harran Tahrirat Müdür Vekilliği, Maraş idare Meclisi Baş Katipliği gibi görevlerde de bulundu.

1911 yılında artık emekliye ayrılmıştı. 1893-94 yıllarında Halep Vilayet Gazetesi yöneticiliği yapmış bir gazeteceydi aynı zamanda.

1941 yılı yaşanmaktaydı, Urfa’da öldüğünde.

Evlat kaybetmiş yüreği yanık acılı bir babaydı. Yalnızdı, sevdazedeydi ve hastaydı.

Bu yaralı ve dokunaklı ömrüne 193 adet şiir nakşetti. Ve işte o harikulade şiirler içerisinde beni en çok sarsanı, beni en çok yıkıp yıkıp kaldıranı...

“<ı>Ağlayan yok hâlime dîdelerimden gayrı,

Güldüren yok yüzümü işvegerimden gayrı.

Öyle sevdâzedeyim ki yanıyor cân-u tenim,

Çekemez bu sevdâyı serimden gayrı.

Uyku girmez gözüme pisteri mihnette benim,

Geceler yoktur edesim kederimden gayrı.

Gülşeni bağ-ı hayâlimde açan güllerle,

Var mıdır bûy-u sefâ verdi terimden gayrı.”

Mekanın cennet, ruhun yücelerde, toprağın bol olsun; ey Urfalı Şair Abdi...




@ "Urfa'nın Etrafı Dumanlı Dağlar": http://blog.milliyet.com.tr/Blog.aspx?BlogNo=87480