UYGUNSUZ TABELA

Arabada, radyodan gelen müzik hakim. Sabah saatleri ve ben iş yerime gidiyorum - genelde kocam bırakıyor. Ağzımı bıçak açmıyor. Yorgunum. Konuşacak halim yok.Sabahları uyanmak değil de yataktan çıkmak çok zor geliyor artık. Orta yaş alametleri herhalde. Her yerim sızlıyor sanki.

Kocamla ikimiz, düşüncelerimize dalmış, iş yerime doğru yol alıyoruz.

Her zaman geçtiğimiz kavşağa yaklaştık ve araba durdu. Gözlerim dışarıya kaydı.

Yaya kaldırımda, elleri cebinde, hızlı ve neşeli adımlarla bir adam yürüyordu.

Aman! … Dank!

Tam durduğumuz yerde, kaldırımın ortasında kocaman kavşak işareti olan üçgen trafik tabelası sessizce dikiliyordu. Yüksekliği yerden 130- 140 cm., adamın kafası o tabelaya çarptı. Bir an için göz göze geldik. Bu göz temasından olsa gerek, adam tepki bile gösteremeden oradan hızla uzaklaştı.Muhtemelen hem acı, hem utanç duymuştu.Halbuki suçu yoktu.Güldüm, kendimi tutamadım.Gülünecek bir durum yoktu, ama güldüm işte.Eşime döndüm o da gülümsüyordu. İkimiz biri birinden habersiz olaya şahitlik etmiştik. Sessizliği ben bozdum:” Canlı kamera şakası gibi değil mi? ” Tabelaya tekrar baktım, yaya kaldırımın tam ortasında. Kim bilir kaç kişi oradan geçerken aynı kazaya uğramıştı! Böyle bir şey nasıl olur, aklım almıyor? O tabelanın yaya kaldırımın tam ortasında ne işi var? Bir de üstelik bu yükseklikte! Bu olay, ülkemizde yaşanan trajikomik durumlardan bir tanesi. Ya koşan birisi olsa, uygunsuz tabela daha büyük kazaya yol açabilir. Bir an için tabelayı fotoğraflamak geldi içimden. İş yerime gelince Belediye’yi aradım, uzun aktarmalar sonucu birilerine adresi bildirdim.

Ağlasak mı gülsek mi?

Ne olur bütün vatandaşlar ellimizden ne geliyorsa, daha güzel yaşamak adına gayret göstersek. Herkes herkesi uyarmalı.

En çok üzüldüğüm o uygunsuz tabela orada, bir ölüm kazası olana kadar kalacak olması.

Bir de kazaya uğramış olanın bunu gayet doğal karşılaması.Tepki yok.

Bir aydır, yolumuzun üzerindeki tabelanın hala yeni kazalara davetiye çıkartacak şekilde sessizce dikiliyor.